مقاله مجموعه

کد jr-44301  
عنوان اول فارکوهارسن، رابرت جیمز  
عنوان دوم جراح ناشنوا و پژوهشگر در مسائل پزشکی امریکا  
مترجم حجت‌الله نکویی  
عنوان مجموعه دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد دوم  
نوع کاغذی  
ناشر موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم  
سال چاپ 1388شمسی  
شماره صفحه (از) 846  
شماره صفحه (تا) 847  
زبان فارسی  
متن فارکوهارسن، رابرت جیمز ، جراح ناشنوا و پژوهشگر در مسائل پزشکی امریکا.
در پانزدهم ژولای 1824 در ناشویل ایالات تِنسی به دنیا آمد. پدرش اسکاتلندی و از نخستین کسانی بود که مقیم امریکا شد. مادرش بومی کنتاکی بود. اطلاعات کمی درباره دوران کودکی او در دست ماست، جز اینکه او کودک بسیار باهوشی بوده است. او در چهارده سالگی وارد دانشگاه ناشویل شد و در 1841 در هفده سالگی از این دانشگاه دانش‌آموخته شد. یکی از استادان این دانشگاه او را تشویق کرد که به گذراندن چند واحد ریاضی عالی بپردازد و رئیس دانشگاه به عنوان یک دانشجوی نمونه از او صحبت می‌کرد.
فارکوهارسن, در جوانی یک بار به عنوان دستیار به جرارد تروست , زمین‌شناس هلندی پیوست و این دو همراه هم به سیاحت و نقشه‌برداری از ایالت تنسی پرداختند. این زمین‌شناس تأثیر بسزایی بر فارکوهارسن گذاشت. او نخستین بار هنگامی که در دفتر جنینگز اهل ناشویل مشغول مطالعه بود, به پزشکی علاقه‌مند شد. فارکوهارسن سپس به فیلادلفیا، مهد تحصیلات پزشکی در امریکا عزیمت کرد. او در 1844 از دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا دانش‌آموخته شد. او در یک سال کار در بیمارستان بلاک لی با بسیاری از پزشکان سرشناس آن زمان, از جمله پل گادارد ، رابرت موریس , جورج بی. وود , ریچارد آشورست و ساموئل جکسون آشنا شد و مورد توجه و احترام آنان قرار گرفت.
او در 1845 در نیواورلئان طبابت خصوصی و ارائه خدمات پزشکی در بیمارستان را آغاز کرد و دو سال بعد در نیروی دریایی ایالات متحده نام‌نویسی کرد و همراه آن به عنوان کمک جراح به تمام دنیا سفر کرد. او در حال خدمت بر روی کشتی تانی شنوایی خود را از دست داد. ولی با این حال دست از کار خود نکشید. در 1855 از نیروی دریایی استعفا داد و با لیدیا اسمیت ازدواج کرد.
فارکوهارسن, اگرچه شخصاً با جنبش تفکیک (تلاش برای جدایی ایالت تنسی از ایالات متحده) مخالف بود, اما به عنوان یک جراح در جنگ داخلی خدمت کرد. دوست فارکوهارسن, اندرو جانسون او را به سمت جراح در هَنگ خود, چهارمین پیاده‌نظام تنسی, منصوب کرد, ولی ناشنوایی او سبب شد در 1863 تصمیم بگیرد به ناشویل نقل مکان کند و مسئولیت یک بیمارستان را بر عهده بگیرد.
در 1868 ناشویل را به مقصد داون پورت ایالت یووا ترک کرد و در آنجا سمت ریاست آکادمی علوم را که در تأسیس آن کمک کرده بود, پذیرفت. او توانست در حین خدمت در کمیته‌های مختلف, به مدت شش سال, بسیاری از علاقه‌های علمی خود را نیز دنبال کند.
فارکوهارسن در 1875, به عنوان نماینده آکادمی یووا در نشست انجمن پیشرفت علوم امریکا که در دترویت برگزار شد, انتخاب شد. او در این نشست, سخنرانی خود را با عنوان «کاوشهای اخیر در خاکریزهای نزدیک دترویت» ارائه کرد و در آن, کار کشیش گاس و چهار دانشجوی الاهیات را که به بررسی ابعاد مختلف فرهنگ سازندگان خاکریز پرداخته بودند, تشریح کرد. با وجود این, در مدت سخنرانی, حضار نمی‌توانستند صدای او را به خوبی بشنوند و از او می‌‌خواستند بلندتر صحبت کند. فارکوهارسن که مطالب خود را از روی کاغذ می‌خواند, آشوب و هیاهو را نه دید و نه شنید و به رغم فریاد و اعتراض حضار, سخنرانی خود را به پایان رساند. این واقعه طنزآلود در نیویورک ترایبیون گزارش شد و در نتیجه دوست طبیعی‌دان فارکوهارسن, جی. وانکان پوتنام , روز بعد سخنرانی او را دوباره ارائه کرد.
از آن پس کار در زمینه طب به عنوان یک پزشک مشاور ادامه یافت. فارکوهارنس بر اثر ناشنوایی به شدت حساس و منزوی شده بود؛ اما توانست به موفقیت شغلی دست یابد و علایق خود را نیز حفظ کند. او تعدادی گزارش پزشکی در خلاصه مذاکرات آکادمی علوم یووا منتشر کرد. محتوای این مقالات بسیار متنوع بود و موضوعات بسیاری, از مطالعه در زمینه سوختگی بر اثر اصابت گلوله تفنگ گرفته تا معاینه پس از مرگ عضلات منقبض شونده مار بوآ را در برمی‌گرفت. او همچنین در یک مقاله به تجزیه و تحلیل استخوانهای جمجمه و سایر استخوانهای دراز در تپه خاکهای ایلینویز، و تشکیل یخ در مناطق شیب‌دار رودخانه می‌سی‌سی‌پی پرداخت. او که دوست نزدیک پوتنام بود, رفته‌رفته به علم نژادشناسی علاقه‌مند شد و در 1880 به عضویت مجمع قوم‌نگاری فرانسه درآمد.
فارکوهارسن, به عنوان عضو کادر پزشکی بیمارستان مرسی ، بخش سنت جان را برای رسیدگی به بیماریهای واگیردار تأسیس کرد. او بخش اعظم انرژی خود را به پیشگیری از بیماری اختصاص داد و با هیئت تندرستی در راک آیلند در زمینه تجزیه و تحلیل بیماریها همکاری کرد. او در شورای بهداشت دره می‌سی‌سی‌پی و انجمن بهداشت عمومی امریکا نیز فعال بود و در خلاصه مذاکرات جامعه پزشکی ایالت یووا, شماری مقاله از جمله «جذام در ایالت یووا» را به چاپ رساند که مورد توجه بسیاری قرار گرفت. در 1880, به سمت دبیری هیئت بهداشت و سلامت ایالت یووا منصوب شد.
فارکوهارسن اغلب برای دوستان خود توضیح می‌داد که چگونه ناشنوایی سبب شده است بتواند بیشتر روی کار خود تمرکز کند. او بدون هیچ نوع مزاحمت خارجی, می‌توانست به مطالعه کتابهای مورد علاقه خود, به ویژه آثار ویلیام تکری (نویسنده انگلیسی) بپردازد. او به داشتن معیارهای والای حرفه‌ای و دقت علمی مشهور بود و اطرافیانش به دلیل برخورداری از این صفات احترام بسیاری برای او قائل بودند. او در ششم سپتامبر 1884 درگذشت.
مأخذ:
DPAS, P. 115-118.
ترجمه حجت‌الله نکویی  
تاریخ ثبت در بانک 6 دی 1399