| کد | jr-28947 |
|---|---|
| عنوان اول | ایستمن، گیلبرت سی |
| عنوان دوم | هنرپیشه و نمایشنامه‌نویس ناشنوای امریکایی |
| مترجم | حجت الله نیکویی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 203 |
| شماره صفحه (تا) | 205 |
| زبان | فارسی |
| متن |
ایستمن، گیلبرت سی. ، هنرپیشه و نمایشنامه‌نویس ناشنوای امریکایی. در دوازدهم سپتامبر 1934 در شهر میدل تاون از ایالت کانتیکت به دنیا آمد. در 1952، از مدرسه ناشنوایان امریکا در وِست هارتفورد دانش‌آموخته شد و در 1957، کارشناسی هنر را از دانشگاه گالودت گرفت. ایستمن, پس از دانش‌آموختگی از دانشگاه گالودت، با جون روسی , هنرپیشه حرفه‌ای ناشنوا ازدواج کرد. او سپس در سال 1963، کارشناسی ارشد خود را در رشته نمایشنامه‌نویسی از دانشگاه کاتولیک واشنگتن دی. سی. گرفت. ایستمن, نخستین ناشنوایی بود که به چنین درجه‌ای دست می‌یافت. او در تابستان سالهای 1967, 1968 و 1971 در تئاتر ملی ناشنوایان , مشغول تحصیل بود. در یک تابستان، دیوید هایس از او دعوت کرد تا در یک کلاس ارتباط کلاس غیرشفاهی در مدرسه تابستانی انجمن ملی ناشنوایان, تدریس کند؛ اما از روی فراموشی یا با نیتی خاص، برای او رابطی مشخص نکردند؛ ولی ایستمن, پیشرفت کرد و حاصل تلاش او ابداع روشی خاص در تدریس بود که او آن را «ارتباط بصری و ایما و اشاره » نامید. این روش, به دانشجویان زبان اشاره, این امکان را می‌دهد تا تواناییهای خود را به بهترین وجهی به کار گیرند و مانند ناشنوایان، حرکات اشاره‌ای را مورد استفاده قرار دهند. ایستمن, در سال 1989, اصول این روش را در کتابی به نام از نمایش بدون کلام تا اشاره, به طور خلاصه آورد. وی, در سراسر جهان, در سطح گسترده‌ای درباره ارتباط بصری و اشاره‌ای, کنفرانس داده است. او از سال 1957 تا 1969, به عنوان مربی در گروه نمایشنامه‌نویسی دانشگاه گالودت خدمت می‌کرد و در سال 1963, به ریاست این گروه, منصوب شد. طی این دوره 35 ساله، این گروه که ابتدا یک عضو بیشتر نداشت، به هفت هیئت علمی کارکنان و نیز، برنامه‌های درسی هنری تأیید شده و در حال اجرا, گسترش یافت. ایستمن, هم در باشگاه هنرهای نمایشی گالودت, و هم در باشگاه ناشنوایان واشنگتن دی. سی. در خلق نمایشنامه‌هایی مانند: «مکبث »، «عمه چارلی» »، «میمون پشمالو» و «گلوریا موندی ،» ایفای نقش کرد. او نقش جی را در چکیده‌هایی از نمایشنامه در «مسیر منزل » همراه با دیگر بازیگران تئاتر ملی ناشنوایان, بازی کرد که در 1967, از طریق تلویزیون ان. بی. سی. در برنامه کار آزمایشی در تلویزیون, پخش شد. دیگر نقشهای نمایشی او در تئاتر ملی ناشنوایان عبارت بودند از: هوراشیو در «هملت» ، یئومان در «داستان کاسین » و «رینوکسیو » در «جیانی شیکچی». ایستمن, در نمایشنامه‌های بسیاری، از جمله در «اتلو »، به سال 1959، «شهر ما » در 1961، «مدیا » در 1965 و «سیرانو دوبرگراک » در 1971، مدیر صحنه بود. او بیش از چهل نمایشنامه, از جمله «کمدیها»، نمایشنامه‌های مربوط به قرن وسطا، نمایشنامه‌های ادبی مدرن، داستانهای پلیسی، برنامه‌های موزیکال و چند نمایشنامه برای کودکان را کارگردانی کرده است. در بین نمایشنامه‌های او «مدرسه‌ای برای همسران » اثر مولر، «ده سرخپوست کوچولو », اثر کریستی، «پا برهنه در پارک » اثر سایمون، «گل طبل آواز » اثر راجرز و هامراشتین، «داستان فیلادلفیا » اثر باری و «اهمیت سخت‌کوش بودن » اثر وایلد را می‌توان نام برد. از جمله آثار قلمی او، نسخه‌ای از نمایشنامه «آنتی گونه » به زبان اشاره امریکایی است که در جشنواره تئاتر دانشگاهی امریکا به عنوان یکی از ده شرکت کننده مرحله نهایی انتخاب شد تا در مرکز کندی در سال 1973, به اجرا درآید. در آن سال, او نمایشنامه « با اشاره مرا آلیس صدا کن» را بر اساس رمان بانوی زیبای من , اثر لرنر و لوو و پیگ مالیون, اثر جرج برنارد شاو نوشت. تمرکز اصلی این نمایشنامه, بر روی زنی است که در کش و قوس میان روشهای اشاره ساختگی و زبان اشاره امریکایی گیر کرده است. ایستمن, پس از یک فرصت مطالعاتی در فرانسه، کتاب نیمرخی از لورنت کلرک را نوشت و در آن, تأثیر لورنت کلرک, اولین معلم ناشنوا در امریکا را به صورت نمایشنامه بیان کرد. یک سال پیش از آن، نمایشنامه با عنوان «دستها » به روی صحنه رفت. دوره کاری ایستمن که از سال 1973 آغاز می‌شود، از این نظر حائز اهمیت است که او با استفاده از عناوین و تجارب ناشنوایان، آثاری ویژه بینندگان ناشنوا نوشت. امروزه, گروههای تئاتر جامعه ناشنوایان, آثار ایستمن را به طور منفی در برنامه‌هایشان اجرا می‌کنند. ایستمن در سال 1983, علاءالدین و چراغ جادو را نوشت. تجربه تدریس ایستمن, همچنین شامل آموزشهای عملی برای کودکان درباره اصول هنرپیشگی، به سرپرستی بنیاد مات می‌شود. او متخصصان دیگر را در نقشهای رابط زبان اشاره، نمایشنامه‌نویس، مربی هنرپیشگی و طراحی لباس سنتی کمک می‌کند. ایستمن, تک‌نوازیهایی را نیز اجرا کرده است که از آن جمله, می‌توان به «حماسه: اعتراض گالودت » اشاره کرد. وی, از اواخر دهه 1980 تا کنون, برای بسیاری از بینندگان برنامه محبوب مجله خبری معرق‌کاری ناشنوایان , چهره‌ای آشناتر شد. مأخذ: DPAS, P. 103-105. ترجمه حجت‌الله نیکویی |
| تاریخ ثبت در بانک | 28 اردیبهشت 1399 |