| کد | jr-28406 |
|---|---|
| عنوان اول | اندرزگاه مادر |
| عنوان دوم | مرکزی برای زبان‌آموزی به کودکان ناشنوا و آموزش روش زبان‌آموزی به مادران کودکان ناشنوا |
| نویسنده | اباذر نصر |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 174 |
| شماره صفحه (تا) | 174 |
| زبان | فارسی |
| متن |
اندرزگاه مادر، مرکزی برای زبان‌آموزی به کودکان ناشنوا و آموزش روش زبان‌آموزی به مادران کودکان ناشنوا. کودک ناشنوا نیز چون خواهر و برادر شنوای خود نیازمند آن است که مادر با او حرف بزند و به او حرف زدن بیاموزد؛ زیرا سن و سال شیرخوارگی و خردسالی از نظر زبان‌آموزی مهمترین سالهای زندگی انسان است. بر اساس این حقیقت علمی کوشش می‌شود که هر چه زودتر و هر چه بیشتر افراد خانواده مخصوصاً مادر طفل ناشنوا برای آموختن زبان و تلفظ لب‌خوانی به کودک خود و تربیت شنوایی او آماده شوند. باز به دلیل امکان آغاز هر چه زودتر این خدمات است که تشخیص ناشنوایی طفل و میزان و نوع آن اهمیت خاص می‌یابد. از سال 1350 سازمان ملی رفاه ناشنوایان ایران, در تهران این امکان را برای گروهی از مادران که کودکان ناشنوا داشتند, فراهم آورد و اندرزگاه مادر را تأسیس کرد. اندرزگاه مادر وابسته به کلینیک شنوایی و گفتار سازمان رفاه ناشنوایان بود و کودکانی که از طریق بخش مددکاری معرفی می‌شدند, با برنامه‌ای خاص در مدتی که با نظر مسئولان معین میشد صبحها با مادر خود به اندرزگاه می‌آمدند. در آنجا مادران با کسانی که درد آنان را خوب می‌دانستند حتی بعضی از این متخصصان خود کودکانی ناشنوا داشتند, روبه‌رو می‌شدند. در محیط گرم و دوستانة اندرزگاه نه تنها این مادران اصول زبان‌آموزی و طرز رفتار و گفتار با کودک خود را فرا می‌گرفتند و تمرین می‌کردند، بلکه به مقداری بسیار از تشویش و رنجهای روحی آنان نیز که به سبب داشتن نوزادی ناشنوا به وجود آمده است کاسته میشد. هر ماه یک بار شبها در اندرزگاه مادر یک مهمانی کوچک برای مادران و پدران و مخصوصاً خواهران و برادران اطفال ناشنوا ترتیب داده میشد. در این جمع پدران و مادران این کودکان دشواریهای خود را با یکدیگر در میان می‌گذاشتند. مددکاران اجتماعی می‌کوشیدند تا در حل مشکلهایی که این افراد دارند همکاری کنند. فیلمهایی که اغلب از خارج به این منظور وارد میشد یا فیلمهای ایرانی که در تهران به تدریج تهیه شده بود نشان داده میشد. در اینجا خواهران و برادران کودکان ناشنوا که می‌توانند مربی رایگان و خوبی برای کودکان خردسال ناشنوا باشند تشویق می‌شدند که با کودکان ناشنوا بازی کنند, آنها را بشناسند و برای آنان مفید باشند. این جلسه‌ها برای حل دشواریهای پنهانی و آشکار زوجهای جوانی که در آغاز کار از داشتن یک فرزند ناشنوا با دشواریهای عاطفی یا رفتاری طرف مقابل روبه‌رو می‌شدند بسیار مفید بود. ضمن گفت‌وگو دربارة علل ناشنوایی، پدران و مادران جوان به طور غیر مستقیم می‌دیدند که آنان چندان مسئول ناشنوایی فرزندانشان نیستند و از سوی دیگر اگر با توجه به پروندة بهداشتی کودک مشاهده شود که کری طفل ممکن است حاصل همخونی یا موروثی بودن کری از جانب پدر و مادر باشد با اجرای برنامة تنظیم خانواده که با همکاری سازمان رفاه خانواده اجرا میشد، این زوجها تشویق می‌شدند که صاحب فرزندان دیگری نشوند. مأخذ: باغچه‌بان، ثمینه، بهرة ناشنوایان،تهران،امیرکبیر، بی‌تا. اباذر نصر |
| تاریخ ثبت در بانک | 22 اردیبهشت 1399 |