| کد | jr-27755 |
|---|---|
| عنوان اول | اکوادور |
| عنوان دوم | وضعیت ناشنوایان و ناشنوایی در این کشور |
| نویسنده | لوئیزا مونترو |
| مترجم | زهرا سادات قاضی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 135 |
| شماره صفحه (تا) | 138 |
| زبان | فارسی |
| متن |
اکوادور ، وضعیت ناشنوایان و ناشنوایی در این کشور. اکوادور، از 1975، مجموعه تغییراتی را در زمینة آموزش ناشنوایان که ناشی از عوامل گوناگونی مانند: رشد جمعیت، علاقة روزافزون در زمینة تحقیقات آموزشی، حمایت از جنبشهای جامعة ناشنوایان و مشارکتهای فنی سایر کشورها بوده، تجربه کرده است. معلمان، والدین کودکان ناشنوا و بزرگسالان ناشنوا، به بهبود وضعیت برابری اجتماعی و تحصیلی کودکان ناشنوا علاقه‌مند شده و به فعالیت می‌پردازند. جمعیت‌شناسی : در 1981، یک تحقیق راهنما از سوی کمیتة ملی سال بین‌المللی معلولان ، در زمینة جمعیت معلول اکوادور، انجام شد که بر اساس آن، بیش از یک میلیون از 5/8 میلیون شهروند اکوادوری، ناتوان معرفی شدند که 35 درصد آنها ضعف حسی داشتند که شامل ضعف شنوایی و بینایی می‌شود. شمار کلی افراد دارای ضعف شنوایی، تقریباً یکصد و پنجاه هزار نفر تخمین زده شد؛ یعنی در حدود دو درصد از کل جمعیت، هر یک، درجاتی از ضعف شنوایی داشتند. البته این تحقیق، محافظه‌کارانه است و کودکان یا جوانانی را در شمار آورده که در مدارس یا مراکز ناشنوایان، بدانها خدمت‌رسانی می‌شده و شامل کودکانی که ترک تحصیل کرده‌اند یا هرگز به مدرسه نرفته‌اند و همچنین، بزرگسالان بسیاری که عضو هیچ سازمان رسمی‌ای نیستند، نمی‌شود. تخمین زده شده که در زمان این تحقیق، کمتر از یک درصد از کل معلولان، خدمات توان‌بخشی و آموزشی رسمی دریافت کرده‌اند و حدوداًًً پنجاه درصد، هیچ نوع کمک ویژه‌ای دریافت نکرده‌اند. در 1980، سیزده هزار کودک دارای ضعف‌شنوایی، تخمین زده شده‌اند که بین چهار تا پانزده سال داشته‌اند و کمتر از 450 دانش‌آموز با ضعف شنوایی وجود داشته‌اند که در برنامه‌ای آموزشی یا توان‌بخشی ثبت‌نام شده بودند. هیچ دلیلی برای توضیح رشد پیوسته و بسیار جمعیت ناشنوا در اکوادور وجود ندارد. تأثیر متقابل عوامل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی, مجموعه عواقبی از قبیل تصادفات در اثر بی‌دقتی، بیماریهای مهار نشده، سوء تغذیه تا ازدواجهای خانوادگی، بیماریهای مقاربتی، کمبود مراقبتهای پیش و پس از زایمان را ایجاد می‌کند که بیشتر آنها، قابل پیشگیری هستند. اگرچه بهبود دایمی در محدودة مراقبتهای بهداشتی، آموزش و توان‌بخشی ایجاد شده است، بیشتر افراد دارای ضعف شنوایی در اکوادور، هنوز خدماتی دریافت نکرده‌اند. آموزش و توان‌بخشی: آموزش و توان‌بخشی ناشنوایان در اکوادور، یک زمینة پیشرو است. تا اواسط دهة 1970، بیشتر خدمات در دسترس ناشنوایان سازمانهای خصوصی و خیریه و اغلب با ماهیت مذهبی، ارائه می‌شد. از اواخر دهة 1970، ضرورت آموزش ویژه، در برنامة توسعة ملی دولت گنجانده شد. از آن زمان، شمارِ برنامه‌های پیشنهادی برای کودکان ناشنوا، والدین آنها و بزرگسالان ناشنوا افزایش یافت. بر اساس یک تحقیق سراسری غیررسمی در ژولای 1984 از سوی مرکز منابع آموزش استثنایی در کویتو ، حدود بیست مدرسه یا برنامه آموزشی وجود داشت که هفت تای آنها فقط به کودکان دارای ضعف شنوایی خدمت‌رسانی می‌کردند، در حالی که سایر کلاسهای کودکان دارای ضعف شنوایی، در مدارس آموزش ویژه برگزار می‌شد. برای عقب‌مانده‌های ذهنی، ناتوانان در یادگیری یا کودکان نابینا نیز امکانات مناسبی داشتند. همچنین از بین مراکز، دو مدرسه شبانه‌روزی بودند و بقیه، برنامه‌های روزانه داشتند. اگر ضعف شنوایی گسترش نداشت، یا والدین، توانایی پرداخت هزینة سنگین ثبت‌نام فرزندانشان در مدارس عادی را داشتند، کودک می‌توانست در کنار سایر کودکان عادی بماند و روند عادی تحصیل را بپیماید؛ اما چنین مواردی استثنا هستند و کودک، هیچ گونه خدمات حمایتی‌ای دریافت نمی‌کند. در چنین مواردی، شکستها بر موفقیتها غلبه می‌کنند. خدمات برای ناشنوایان در دو شهر اصلی کشور، کویتو و گوایا‌کوییل متمرکز می‌شود. به هر حال، نُه ایالت از بیست ایالت اکوادور، دارای حداقل خدمات آموزشی قابل دسترس برای کودکان دارای ضعف شنوایی هستند. بیشتر این مدارس، آموزش مقدماتی اساسی را با تأکید بر پیشرفت مهارتهای شفاهی داشتند و تأکید کمی در زمینة آموزش شغلی شده بود که البته این وضعیت، رو به بهبود است. بیش از پنجاه درصد این مدارس، همگانی هستند و کمکهای محلی دولتی دریافت می‌کنند. معلمانی که با دانش‌آموزان دارای ضعف شنوایی کار می‌کنند، عموماً آموزشهای ویژة تعلیم ناشنوایان را ندیده‌اند. بیشتر آنها معلمان مدارس معمولی، روان‌شناسان، گفتاردرمانگرها یا والدین علاقه‌مند هستند. شمار کمی هم که به طور حرفه‌ای آموزش دیده‌‌اند، دورة خود را خارج از اکوادور گذرانده‌اند و هیچ برنامة آموزشی برای آموزش دانش‌آموزان ناشنوا وجود ندارد. انواع دیگر خدماتی که در اکوادور ارائه می‌شوند، شامل سه مرکز برای آموزش حرفه‌ای نوجوانان و بزرگسالان در زمینة مشاغل تجاری، مکانیک، کفاشی، بافندگی، خیاطی و. . . است که سرویسهای محدود کاریابی دارند. دو مرکز تشخیص که ارزیابی عصبی و شنیداری به دانش‌آموزان دارای ضعف شنوایی ارائه می‌دهد (حدود بیست تا در سال)، سه مرکز توان‌بخشی با خدمات گفتار درمانی، چندین مطب خصوصی که به کودکان دارای ضعف شنوایی، خدمت‌رسانی می‌کنند، و چهار سازمان مخصوص بزرگسالان ناشنوا، که سه تای آنها غیر رسمی سازمان یافته‌اند و با 150 عضو، برپا شده‌اند. مرکزی نیز به نام انجمن بزرگسالان ناشنوا در کویتو واقع شده که رسماً با 65 شریک فعال، سازمان یافته و به جوانان و بزرگسالان دارای ضعف شنوایی خدمات‌رسانی می‌کند که شامل برگزاری کلاسهای آموزشی غیر رسمی بزرگسالان، کلاسهای زبان اشاره و آموزش مهارتهای شغلی می‌شود. همچنین، از تئاتر ناشنوایان حمایت مالی می‌کند، وقایع اجتماعی را سازمان می‌دهد و چاپ نخستین متن به زبان اشارة اکوادوری، از طریق طرح منوآمنو را چاپ کرده که بودجة آن، را بنیاد اینتر اَمریکن ، سرمایه‌گذاری کرده بود. امروزه در اکوادور، هیچ پیش‌دبستانی یا برنامة انگیزشی برای کودکان دارای ضعف شنوایی ثبت نشده است؛ اگرچه بعضی کارها به صورت موارد انفرادی توسط درمانگرها، معلمان، روان‌شناسان یا والدین، انجام شده است. هیچ گونه خدمات حمایتی در سطح دبیرستانی و دانشگاهی نیز برای دانش‌آموزان دارای ضعف شنوایی وجود ندارد. شمار کمی از دانش‌آموزان دارای ضعف شنوایی در دبیرستانهای معمولی پذیرفته می‌شوند و هیچ کس با ضعف شنوایی شدید، در هیچ برنامة دانشگاهی در اکوادور پذیرفته نمی‌شود. برخی از جوانان دارای ضعف شنوایی، برای یادگیری یک حرفه، در مرکز آموزش فنی شرکت می‌کنند. روشهای برقراری ارتباط: هیچ روش پذیرفته شدة ملی برای برقراری ارتباط بین ناشنوایان در اکوادور وجود ندارد. در جامعة ناشنوایان از زبان اشاره استفاده می‌شود؛ اما بر طبق اختلافات فرهنگی گویشی و معنایی، از منطقه‌ای به منطقه دیگر، کمی تفاوت دارد. یکی از اهداف انجمن بزرگسالان ناشنوای کویتو، تلاش برای انتشار کتابها به زبان اشاره است تا باعث شود که زبان اشاره در موقعیتهای مختلف فرهنگی، مذهبی در اکوادور، که در دسترس معلمان، والدین و دانش‌آموزان ناشنواست، استفاده شود. طبق تحقیقی که از سوی انجمن بزرگسالان ناشنوا در کویتو انجام شده، منشأ اشاره‌های اکوادوری می‌تواند ناشی از ایما و اشاره‌های معمول در میان جمعیت لاتین زبان، علایم تصویری مورد استفادة در بین ناشنوایان از حدود سال 1980، تأثیر زبان اشارة خارجی، تأثیر مسافران ناشنوا، داوطلبان سپاه صلح امریکای شمالی و یا بازگشت ناشنوایان اکوادوری که در اسپانیا و آرژانتین تحصیل کرده‌اند، باشد. در جامعة آموزشی، مناظره‌ای بین شفاهیان, که به آموزش هیچ نوع از ارتباط دستی به دانش‌آموزان اعتقاد ندارند, و مبلغان شیوة ارتباط کلی در حال شکل گرفتن است. در اکوادور، مدارس شفاهی بسیار رواج داشت؛ اما استفاده از ارتباط دستی در دهة 1980 با پذیرش و کاربرد آموزش فلسفة نهفته در میان اصول ارتباط کلی، شروع به پدیدار شدن کرد. موقعیتهای اجتماعی اقتصادی: اطلاعات و آمار و ارقامی دربارة وضعیت اجتماعی، اقتصادی و اشتغال ناشنوایان در اکوادور، وجود ندارد. با نگاه به انواع مشاغلی که افراد دارای ضعف شنوایی دارند (مکانیک, متصدیان پارکینگ، کارگر اصناف، خدمتکار، کارگر کارخانه، نجار، واکسی و...)، ممکن است نتیجه بگیریم که آنها عموماً نیمه‌بیکار هستند و میانگین درآمدشان بسیار پایین‌تر از جمعیت شنواست. همچنین، شمار بسیاری از ناشنوایانی نیمه‌بیکار، به ویژه زنان، وجود دارند. در موارد بسیار نادر، ناشنوایان، معلمان دانش‌آموزان ناشنوا هستند. تا زمان بهبود نظام آموزشی و توان‌بخشی و تغییر نگرشهای کارمندان، وضعیت اجتماعی اقتصادی ناشنوایان در سطح پایینی خواهد ماند. نیازهای آینده: اکوادور، جایگاه خود را در آغاز مرحلة بلندمدت بهبود زندگی معلولان یافته که شامل افراد دارای ضعف شنوایی هم می‌شود. هنوز نیازهای بسیاری وجود دارند: معلمان متخصص و استادان بیشتر، روشهای ارزیابی بهتر و اطلاعات تشخیصی ضعف شنوایی و ارزیابی پیشرفتهای زبانی، شناخت روانی و..., بهره‌گیری سراسری بیشتری از سمعک، به ویژه در سنین پایین، تأکید بیشتر بر دخالتهای اولیه و روشهای پیشگیری، تأکید بیشتر بر حمایت از دانش‌آموزان دارای ضعف شنوایی در مدارس عادی، ایجاد سازمانهای خانوادگی بیشتر، تغییر در نگرشهای عمومی نسبت به ناشنوایان، پذیرش گسترده زبان اشاره، و اعمال نفوذ قوی‌تر دولت. به دلیل توان بالا و علایقی که برای تلاش در مرتفع کردن نیازها هست، چشم‌انداز آیندة افراد دارای ضعف شنوایی در اکوادور، خوش‌بینانه است. مأخذ: GEDPD, Vol. 1, P. 347-349. لوئیزا مونترو ترجمه زهرا سادات قاضی |
| تاریخ ثبت در بانک | 18 اردیبهشت 1399 |