| کد | jr-27749 |
|---|---|
| عنوان اول | اَشْلی، جک |
| عنوان دوم | سیاستمدار و روزنامه‌نگار ناشنوا و فعال در عرصة مسائل فرهنگی و اجتماعی ناشنوایان انگلستان |
| نویسنده | کنث لایسونز |
| نویسنده | هری جی لانگ |
| مترجم | محبوبه مرشدیان |
| مترجم | محمد هادی سهرابی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 123 |
| شماره صفحه (تا) | 125 |
| زبان | فارسی |
| متن |
اَشْلی، جک ، سیاستمدار و روزنامه‌نگار ناشنوا و فعال در عرصة مسائل فرهنگی و اجتماعی ناشنوایان انگلستان. در ششم دسامبر 1922، در شهرک صنعتی ویدنس انگلیس به دنیا آمد. پدرش کارگر بود و او را در پنج سالگی از دست داد. او در چهارده سالگی، تحصیلات ابتدایی خود را به پایان برد و در چهار سال پس آن نیز به عنوان کارگر برای چند شرکت، مشغول کار بود و سپس به یگان نظام وظیفة ارتش سلطنتی پیوست؛ اما هنوز یک سال نگذشته بود که به دلیل نقص شنوایی ناشی از پاره شدن پردة گوش، از ارتش اخراج شد و دوباره، کار خود را در کارخانه مسبولتون ، از سرگرفت و نخست به عنوان کارگر و بعدها به عنوان رانندة جرثقیل در آنجا مشغول به کار بود. عضویت اشلی در اتحادیة کارگری و فعالیتهای سیاسی، از تجارب فردی او سرچشمه می‌گرفت. امتناع سرکارگر از دادن شغلی سبک‌تر به او پس از عمل جراحی آپاندیست، اشلی را بر آن داشت که همکاران خود را به عنوان قسمتی از اتحادیة کارگران شیمیایی ، سازماندهی کند. وضعیت اسفناک مسکن اجاره‌ای مادرش، او را به مسائل مسکن، علاقه‌مند گردانید و باعث شد به عضویت شورای شهر ویدنس درآید. او هنگامی که 21 سال داشت، عضو هیئت اجرایی‌ـ ملی اتحادیة خود و همچنین، جوان‌ترین عضو شورای شهر در کشور بود. اشلی، در 1946، از دانشکده راسکین آکسفورد تقاضای بورس تحصیلی کرد. این بورس بر مبنای یک مقاله و یک مصاحبه به وی اعطا شد. دو سال بعد، اشلی، موفق به اخذ دیپلم اقتصاد و علوم سیاسی از آکسفورد گردید و برای تحصیل در کالج گانویل و کایوس کمبریج توانست بورس تحصیلی دیگری به دست آورد. او در این کالج، در رشتة اقتصاد پذیرفته شد و در سال 1951، دانش‌آموخته شد. در کمبریج، او نخستین فرد از طبقة کارگر بود که به ریاست انجمن اتحادیه برگزیده شد. اشلی، همچنین در تور مباحثه دانشگاههای امریکا نیز شرکت می‌جست. او در کمبریج، با پالین کی کریسپین ، آشنا شد و در سال 1951 با او ازدواج کرد. اشلی، در سالهای 1951 تا 1966، برای بنگاه خبرپراکنی بریتانیا (بی. بی. سی) کار می‌کرد. او در شش سال نخست، تهیه‌کنندة رادیویی بود؛ اما در 1957، تهیه‌کنندة تلویزیون شد و به تولید برنامه‌هایی در زمینة رخدادهای جاری پرداخت. در 1955، بورس تحصیلی صندوق جامعة مشترک المنافع برای یک سال تحصیل در امریکا به اشلی تعلق گرفت. او همچنین پس از پیروزی در رقابت با نامزد حزب کارگر در 1951، تا سال 1966 که به عنوان عضو دوباره وارد مجلس شد، دیگر به عرصة هیچ انتخاباتی قدم نگذاشت. یک سال بعد، او منشی پارلمانی و خصوصی مایکل استوارت ، در وزارت امور اقتصادی بود. در 1968 و پس از عمل جراحی ظاهراً کوچکی برای ترمیم پارگی پردة گوش چپ، کاملاً ناشنوا شد و فعالیتهایش در معرض خطر قرار گرفت. اشلی، در زندگینامة خودنوشت بسیار متأثر کنندة خود به نام سفر به سکوت که در 1973 نوشته، به شرح احساس خود از بازگشت به مجلس پس از آن فاجعه می‌پردازد. حمایت موکلان اشلی و اعضای همة احزاب سیاسی، او را از دادن استعفا، منصرف ساخت. یکی از مهم‌ترین دلایل ماندن اشلی در مجلس، پیشنهاد خود مجلس بود مبنی بر اینکه وجود فردی دارای تجربة دست اول از معلولیت، برای آن، مفید است. افراد بسیاری از این استدلال، حمایت و دفاع کردند. اشلی، همراه آلفرد موریس ، مسئول فعالیت در جهت قانون افراد معلول و دارای بیماریهای مزمن مصوب 1970 شد. این قانون، ادارات خدمات اجتماعی دارای اقتدار محلی را ملزم می‌داشت که در صورت نیاز، به معلولان کمک کنند. در میان سایر مسئولیتها، اشلی، عهده‌دار ماده‌ای قانونی بود که وزیر بهداشت کشور را ملزم می‌کرد در خصوص نیاز به موسسه‌ای برای انجام تحقیقات دربارة شنوایی، مدارکی را فراهم کرده، به شورای تحقیقات پزشکی ارائه دهد. به رغم مخالفتهای ابتدایی این شورا، موسسة یاد شده در 1976 بنیان نهاده شد. همچنین، در اقدامات انجام شده برای ارتقای سطح ایمنی داروها و واکسنها و مهم‌تر از آن، در فعالیت برای پرداخت غرامت به قربانیان داروی تالیدومید، اشلی شرکت چشمگیری داشت. بسیاری از نمایندگان پارلمان، با اعتقاد به اینکه موانع به وجود آمده در اثر ناشنوایی اشلی به طریقی قابل حل هستند، دربارة بازگشت او به پارلمان بحث می‌کردند و پروفسور تاونسند ، یک جامعه‌شناس بزرگ، به طور آشکار او را نه تنها به بازگشت به پارلمان, بلکه به دفاع از افراد نا‌توان جسمی تشویق کرد. تاونسند, در نامه‌ای به نشریة لندن تا‌یمز از این موضوع صحبت کرد که یک نمایندة معلول پارلمان، نیروی وادار کننده و ترغیب‌کنندة بیشتری برای نشستن در مذاکرات مهم پارلمانی را دارد. نامه‌ها و تلگرامها، بیشتر از سوی موکلان و گروههای مدافع, به تشویق او می‌پرداختند. نخست‌وزیر هارولد ویلسون او را به دفتر خود دعوت کرد و به او پیشنهاد هرگونه کمک در صورت تصمیم او به ماندن در آنجا کرد. همچنین موکلان او با رأی بالایی, به بازگشت او را می‌خواستند. تصمیم او به بازگشت به پارلمان بسیار سخت بود. ارتباط با لب‌خوانی خسته کننده بود. برخی نمایندگان از صحبت با او دوری می‌کردند، بقیه با او دوستانه برخورد می‌کردند. اشلی نمایندگان کمی برای صحبت کردن با او می‌آمدند و این باعث تصعیف روحیة او می‌شد؛ اما یک گروه کوچک از همکاران، حامیان مطمئنی برای او بودند. ممنوع کردن تبعیض دربارة معلولان در استخدام و طرح سهمیه، نمونه‌ای از مسائل مورد توجه اشلی بود. در 1957، اشلی، دوباره به سمت منشی خصوصی پارلمان منصوب شد. وی، این بار، منشی باربارا کسل در وزارت بهداشت و امنیت اجتماعی بود. او موفقیت خود را مدیون چهار عامل مهم می‌دانست: همسرش، موکلانش، همکاران او در پارلمان، و فناوری. دربارة آخرین عامل، باید گفت که پروفسور آلن نیوئل , واحد نوشتاری پلانتایپ را برای استفادة اشلی، ابداع کرد. این واحد، متشکل از یک دستگاه تندنویسی پلانتایپ بود که به صفحة نمایشی مانیتور شکلِ رایانه، وصل می‌شد. الفبای پلانتایپ که بر مبنای آوا‌شناسی قرار داشت و به هجاهایی تقسیم می‌شد، به شکلی درآمد که ناشنوایان آموزش‌دیده، می‌توانستند آن را بخوانند. بدین ترتیب، اشلی در مجلس عوام همراه با صفحة نمایش خود، حاضر می‌شد. ماشین‌نویسی که نقش گوش را ایفا می‌کرد، با دستگاه پلانتایپ و واحد پردازشگر الکترونیک در تالار مطبوعات، حضور داشت. با این همه، آنچه، باعث کسب افتخارات بسیار او شد، شجاعت او بود, نه کارهای او. در 1975 به دلیل خدمات اشلی به معلولان، عنوان ملازم افتخاری به وی اعطا شد و در 1979 نیز به عضویت شورای سلطنتی درآمد. همچنین، دانشگاه آزاد , کالج علم و فناوری منچستر , کیل , و کالج گالودت , به او بورس تحصیلی و مدارک افتخاری اعطا کردند. در 1974 او مرد سال میدلندز (ناحیة مرکزی انگلستان ) شد و در 1980 به دلیل خدماتش به معلولان، لوح افتخار هاردینگ را دریافت کرد. افزون بر این افتخارات، اشلی به عضویت شورای عمومی موسسة ملی ـ سلطنتی ناشنوایان درآمد و در سمت قائم‌مقام انجمن ملی کودکان ناشنوا به خدمت پرداخت. او حامی شورای پیشبرد برقراری ارتباط با ناشنوایان نیز بود. مآخذ: DPAS, P. 15-17; GEDPD, Vol. 1, P. 37-38. کنث لایسونز ؛ هری جی. لانگ ترجمة محبوبه مرشدیان؛ محمدهادی سهرابی |
| تاریخ ثبت در بانک | 18 اردیبهشت 1399 |