| کد | jr-27554 |
|---|---|
| عنوان اول | آموزش ناشنوایان، تاریخ |
| عنوان دوم | سیر تاریخی شکل‌گیری نهادها و روشها آموزش و پرورش ناشنوایان |
| مترجم | زهرا واعظی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد اول |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 34 |
| شماره صفحه (تا) | 35 |
| زبان | فارسی |
| متن |
آموزش ناشنوایان، تاریخ، سیر تاریخی شکل‌گیری نهادها و روشها آموزش و پرورش ناشنوایان. آمار همة ناشنوایان و سخت‌شنوایان، نیز آمار دانش‌آموزان و دانشجویان ناشنوا و سخت‌شنوا و تعداد نیروهای آموزش و معلمان آنها مشخص نیست. برآورد تقریبی نشان می‌دهد که حدود 160 هزار ناشنوا در امریکا زندگی می‌کنند. همچنین در 1960، 21583 کودک ناشنوا در مدارس و کلاسهای ویژه ناشنوایان در سراسر آن کشور ثبت‌نام کرده‌اند. تعداد کل مبتلایان به ضعف شنیداری، احتمالاً به سه میلیون نفر نزدیک می‌شود. دفتر فدراسیون جهانی ناشنوایان در رم در ارزیابی خود اعلام کرد که نسبت ناشنوایان به کل جمعیت جهان، یک هزارم است و ناشنوایی در کشورهای توسعه نیافته رو به فزونی است. در دوران قدیم، ناشنوایان را غیر قابل آموزش می‌دانستند. در سده شانزدهم یک پروفسور میلانی به نام جیرولام کاردانو یا جیرومی کاردان با تأمل و اندیشه دربارة ناشنوایان تصمیم به آموزش آنها گرفت. جملة معروف او این است: «آنان باید با خواندن بشنوند و با نوشتن سخن بگویند ». برخی از نظریات کاردانو در 1970 توجه بسیاری را جلب کرد و در فرانسه، آلمان و انگلستان و سپس در سایر کشورها مدارس ویژة ناشنوایان تأسیس گردید. برخی محققان کوشیدند برای ناشنوایی الفبای دستی طراحی کنند، اما این کار تا زمان اَبه دو لپه ، موسس مدرسه ناشنوایان در پاریس که زبان اشارة دایمی را طراحی کرد، امکان‌پذیر نگردید. سیستم اشارات وی همراه با گونه‌های مختلف آن هنوز هم در امریکا و سایر بخشهای جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش اصلی‌ترین ابزار برقراری ارتباط در میان آنان به شمار می‌آید. در 1815، توماس هاپکینز گالودت ، روحانی اهل نیوانگلند، برای فراگیری شیوه‌های تدریس به ناشنوایان به فرانسه سفر کرد. وی همراه با یکی از معلمان ناشنوای مدرسه نانشوایان پاریس به وطن بازگشت و در 1817 مدرسه‌ای را در هاتفورد واقع در کانتیکت تأسیس نمود. نخستین مدرسه دایمی ناشنوایان امریکا که اکنون مدرسه امریکایی ناشنوایان نام دارد در هاتفورد غربی واقع است. امروزه به جز نوادا، تمامی ایالات از مدارس ویژه مورد حمایت دولت برخوردارند و مدارس خصوصی و فرقه‌ای متعددی نیز وجود دارد. در نظام مدارس دولتی بسیاری از شهرها مدارس و کلاسهای ویژه‌ای ترتیب یافته است. دولت فدرال در 1864 دانشکده ویژه ناشنوایان به نام دانشکدة گالودت را در واشنگتن دی. سی. تأسیس کرد. این دانشکده در علوم انسانی معتبر است و تنها مرکز عالی برای ناشنوایان در سراسر جهان به شمار می‌رود. از همان ابتدا، تلاش شد صحبت کردن و لب‌خوانی به ناشنوایان آموخته شود. در آموزش شفاهی نتایج شگفت انگیزی به دست آمد، اما اکثریت گسترده‌ای از ناشنوایان قادر به کسب مهارت کامل در تکلم و لب‌خوانی نیستند. بسیاری از آنان فقط در عرصة گفتار پیشرفتی جزئی به دست می‌آورند. به همین دلیل، اعتقاد بسیاری از آموزگاران و خود ناشنوایان این است که ارتباط شفاهی نباید تنها ابزار تعلیم و تربیت باشد. موفق‌ترین مدارس از روش ترکیب گفتار، نوشتار، الفبای دستی و زبان اشاره استفاده می‌کنند. این شیوه با نیازهای هر فرد متناسب‌تر است. به همین دلیل این مدارس ارایة آموزش همه جانبه را بسیار مناسب می‌دانند. مأخذ: EIn, P. 470. ترجمة زهرا واعظی |
| تاریخ ثبت در بانک | 17 اردیبهشت 1399 |