| کد | jr-25498 |
|---|---|
| عنوان اول | مراکز آموزشی ناشنوایان در جهان |
| نویسنده | محمد نوری |
| عنوان مجموعه | معماری و ناشنوایان؛ دانشنامه ناشنوایان |
| نوع | کاغذی |
| زبان | فارسی |
| متن |
برخی از مهم‌ترین مدارس و دانشگاه‌های ناشنوایان در قاره‌های اروپا، آمریکا و آسیا معرفی می‌شوند. دانشگاه گالودت دانشگاه گالودت در واشنگتن دی. سی قرار دارد. تنها دانشگاه علوم انسانی ویژه افراد ناشنوا در دنیاست که به طور تخصصی در زمینه آموزش و توسعه شغلی ناشنوایان و کم‌شنوایان فعالیت می‌کند. این دانشگاه در سال 1864 میلادی و با وقف یک قطعه زمین توسط آموس کندال، در شمال شرقی واشنگتن، بنیانگذاری شد و به افتخار توماس هاپکینز گالودت، بنیانگذار نخستین مدرسه ناشنوایان در آمریکا، عنوان دانشگاه گالودت را از آن خود کرد. در گذشته جامعه ناشنوایان، جامعه منزوی و درونگرا محسوب می‌شد؛ با افزایش تعداد دانشآموزان و دانشجویان ناشنوا، کلاس‌ها و خوابگاه‌های جدیدی در محوطه این دانشگاه احداث گردید تا مبادا مرز فرضی میان جامعه ناشنوایان با جامعه شنوایان فرو بریزد، اما ساخت و سازهای معاصر همچون مرکز سورنسون (SLCC) و خوابگاه جدید با این ایده شکل گرفت که به دنیا نشان دهد ناشنوایان نیز به طرق مختلف با یکدیگر فرق دارند. طراحان کوشیدند درهای محوطه دانشگاه را از حصار قدیمی فراتر برده و آنها را رو به جهان بیرون باز کنند که نشانه‌ای از خواست و میل آنها بر ادغام دنیای ناشنوایان با دنیای شنوایان بر اساس اصول و ارزش‌هایی برابر، محسوب می‌شود. گالودت نهاد علوم انسانی بسیار برجسته برای جوانان ناشنوا و کم‌شنوا است که اکثر دانشجویان آن با اشارات و علائم زبان اشاره آمریکایی با هم ارتباط برقرار می‌کنند. این مجموعه دارای دو محوطه دانشگاهی است؛ فضای سبز 99 جریبی که در شمال شرقی واشنگتن قرار دارد و یک محوطه جدیدتر 9 جریبی که با 12 کیلومتر فاصله، در شمال غربی محوطه قبلی واقع شده است. تقریباً تمام دانشجویان گالودت پیش از سن مدرسه، شنوایی خود را از دست داده‌اند. در سال 1976 دبیرستان نمونه گالودت برای ناشنوایان به مساحت 17 جریب در شمال غربی محوطه دانشگاه کندال گرین افتتاح شد و مدرسه ابتدایی نیز در سال 1980 به مساحت 6 جریب در شمال شرقی محوطه دانشگاه شروع به کار کرد. برخی از اعضای هیئت علمی این دانشگاه ناشنوا و سخت شنوا هستند و در چهل برنامه تحصیلی دوره‌های کارشناسی و تحصیلات تکمیلی در دانشکده هنر و علوم، مدرسه ارتباطات، مدرسه آموزش و خدمات انسانی، مدرسه مدیریت و مدرسه مطالعات پیش دانشگاهی، دروس مربوطه را آموزش می‌دهند. برای ادامه تحصیلات، برنامه‌های آموزشی در دانشکده ارائه می‌شود. گالودت همچنین دارای مرکزی به نام مرکز حقوق عمومی و ناشنوایان است. همچنین مرکز بین‌المللی ناشنوایی، موسسه تحقیقاتی گالودت، مرکز اطلاعات عمومی درباره ناشنوایان و مدرسه مدیریت هم از مراکز این دانشگاه است که با مراکز دیگر از جمله دانشکده‌ها و دانشگاه‌های محلی مشارکت دارند. معماری ویکتوریایی و بقایای طرح جامع معماری از فردریک لاو اولمستد و کالورت ووکس باعث شده که گالودت به عنوان یکی از اماکن ملی و تاریخی ثبت شود. این معماران، با بهترین شناخت و درکی که در زمان خود داشتند، سعی کردند طرحی متناسب با نیازهای ارتباطی ناشنوایان طراحی کنند. آنها بهترین تکنیک‌های جهت‌یابی و بهترین نوع نور و رنگ را برای تسهیل اشاره‌گری به خدمت گرفتند. این معماران فضاهایی یا دسترسی بصری عاری از مانع، در این ساختمان‌ها تدارک دیدند. اخیراً دو پروژه مرکز زبان و ارتباطات سورنسون و خوابگاه LLRH6 در این دانشگاه در سال 2012 با استفاده از راهکارهای نوین، مناسب ناشنوایان احداث شده است. مرکز زبان و ارتباطات سورنسون، اولین تلاش دانشگاه گالودت برای تغییر نحوه طراحی تمام فضاهای دانشگاه برای پاسخگویی به نیازهای دانشجویان ناشنوا بود. خوابگاه LLRH6 اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرد و تحقیقاتی برای تعیین میزان موفقیت و شکست طراحی این پروژه در دست انجام است. این تحقیقات به بهبود راهکارهای فعلی دانشگاه گالودت کمک خواهند کرد. راهنمایی‌هایی برای طراحی تعاملی ویژه ناشنوایان در گالودت شناسایی ویژگی فضاها و اجزاء مناسب بناهای ناشنوایان، بسیار متشکل‌تر از پی بردن به این موضوع است که از چه عناصری نباید استفاده کرد. بدین ترتیب برای تعریف این موضوع تحقیقی آغاز شد. در یک کارگاه اعضای شورای دانشکده ناشنوایان، دانشجویان و مدیران قلم و کاغذ برداشتند و در محوطه دانشگاه گالودت پراکنده شدند. این گروه، برخی از ویژگی‌هایی را که دوست داشتند در محوطه دانشگاه وجود داشته باشد، شناسایی کردند: از این عوامل می‌توان به امکانانت نظیر مرکز زبان و ارتباطات سورنسون نام برد که گروه‌های مختلف دانشکده را به هم پیوند می‌دهد. طراحی آینده‌گرا با الهام از معماری تاریخی و شناخت و رفع موانع بالقوه‌ای که مانع مکالمات ناشنوایان می‌شوند؛ مثل عریض‌تر کردن پیاده‌روهای باریک و جایگزین کردن پلکان با سطوح شیب‌دار (رمپ)، از جمله این موارد بودند. هسنل باومن معمار، در سال 2005، پروژه فضای ناشنوایان را در همکاری مشترکی با دانشکده مطالعات ناشنوایان دانشگاه گالودت بنیان نهاد که در طی آن، راهنمای فضای ناشنوایان در سال 2012 تهیه شد که دفترچه‌ای شامل بیش از 150 مولفه متمایز طراحی معمارانه فضای ناشنوایان است که به 5 نقطه مشترک میان تجربیات ناشنوایان و محیط ساختمان شامل فضا و مجاورت، دسترسی حسی، قابلیت حرکت، نور، رنگ و شرایط آکوستیک می پردازد. باومن که در کالیفرنیا به عنوان معمار کار می‌کند و مهارت زیادی در طراحی ساختمان‌های آموزشی با رویکرد افزایش تعاملات اجتماعی دارد، یکی از معماران پروژه مرکز زبان و ارتباطات سورنسون بود. در طرح نهایی مرکز سورنسون در دانشگاه گالودت، از الگوهای مبتنی بر این پنج محور استفاده کردند: آتریوم که مملو از نور طبیعی منتشر و پخش شده است تا سایه‌ها و خستگی چشم را به حداقل برساند، اتصال دیداری بین طبقات، آسانسور شیشه‌ای و عریض، درهای اتوماتیک در ورودی ساختمان که امکان مکالمه از طریق اشاره را حین ورود دو فرد اشاره‌گر به ساختمان، فراهم می‌کنند. پس از طراحی این مرکز کم‌کم این نکته آشکار شد که مزایای زیادی در به کارگیری فضاهای باز و محیط‌های مناسب برای ناشنوایان وجود دارد که از آن می‌توان در مرکز زبان و ارتباطات سورنسون و در تمامی محوطه‌های دانشگاهی جدید و نوسازی‌ها استفاده کرد. باومن معتقد است که معماری از مهم‌ترین راه‌هایی است که می‌تواند نشان دهنده فرهنگ در دنیای مادی باشد. فرهنگ ناشنوایی حول محور زبان است، زبان تمام جنبه‌های معماری را در بردارد. پس طراحی ساختمانی که نیازهای ناشنوایان را در نظر گرفته باشد، مستلزم رعایت نکاتی است که در آن حرکت مکانی زبان اشاره و تمایل افراد ناشنوا به دسترسی بصری که فضاهای باز فراهم می‌کنند، رعایت شده باشد. تحلیل معماری مرکز زبان و ارتباطات سورنسون گروه اسمیت مرکز زبان و ارتباطات سورنسون را در دانشگاه گالودت طراحی کرده است (آستروف، 2005). این گروه معتقدند که سطح جدیدی از معماری را ایجاد می‌کنند چرا که افرادی که مشکل شنوایی دارند از نشانه‌های دیداری به عنوان اصلی‌ترین ابزار ارتباطی استفاده می‌کنند، نورپردازی از منظر عملکردی و زیباشناختی، از اجزای مهم طراحی گروه اسمیت است در فرآیند طراحی سورنسون، طراحان بر افزایش تجربه بصری و طراحی مبتنی بر تصویر جامعه گالودت تأکید داشتند تا این مرکز به نحو کاملاً مناسبی به شیوه‌های مطلوب برای ناشنوایان ساخته شده باشد، به نیازهای ناشنوایان پاسخ دهد و خود بیانگر نیازهایشان باشد. این مفهوم فراتر از صرفاً انطباق و مناسب‌سازی ساختمان‌ها برای پاسخگویی به نیازهای خاص ناشنوایان بوده و باید نوعی زیباشناختی ایجاد کند که ناشی از روش‌های حضور و تعامل ناشنوایان با جهان اطراف باشد. ساخت این مرکز، فرصتی بی‌سابقه برای این دانشگاه به وجود آورد تا شروع تغییر محیط و فضای دانشگاه از موسسه‌ای که «به نیازهای جامعه ناشنوایان پاسخ می‌دهد» به مکانی که تجسم «شیوه‌های ناشنوایانه بودن و حضور در جهان» می‌باشد، تحقق بخشد. مفهوم مرکز جدید سورنسون به عنوان مکانی برای ارتباط، دارای نکات نهفته بسیاری از ایده‌های مطرح شده بود؛ که ساختمان‌های آن ابراز کننده حس ارتباطی بودند که افراد ناشنوا به عنوان یک اجتماع واحد، دوستار ارتباط دائم با طبیعت، نیازمند آرامش با نور و فضای باز مناسب، علاقه‌مند به انعکاس تاریخ و فرهنگ ناشنوایان، احساس می‌کردند. این اصول در پنج جزء اصلی معماری: فضا، نور، ترکیب، فرم و مصالح، سازمان‌دهی و به همان ترتیبی مطرح شدند که در فرآیند طراحی یک بنا اتفاق می‌افتد (معماری و ناشنوایی، ص 188-195). مدرسه آمریکایی برای ناشنوایان مکان: وست هارتفورد، کانکتیکات مدرسه آمریکایی ناشنوایان که در سال 1817 پایه‌گذاری شده، نخستین مدرسه شبانه‌روزی ناشنوایان در آمریکا و زادگاه زبان اشاره آمریکایی است. این مدرسه در عرصه جهانی پیشتاز ارائه برنامه‌ها و خدمات آموزشی به جامعه دانشآموزان ناشنوا و کم‌شنوا است (معماری و ناشنوایان، ص237). مدرسه کودکان ناشنوا و کم‌توان ذهنی دیانگ مکان: دیانگ، سیچوان، چین مدرسه کودکان ناشنوا و کم‌توان ذهنی دیانگ یک نهاد آموزشی خیریه است که کودکان دچار اختلالات شنوایی و گفتاری یا کودکانی که از کم‌توانی ذهنی رنج می‌برند را مورد آموزش قرار می‌دهد. این مدرسه شامل فضاهای ورزشی، آموزشی و اقامتی در زمینی به مساحت 7998 متر مربع است که در سال 2012 احداث شد. مفهوم «خانه»، ایده‌ای برای طراحی این مدرسه بود که دغدغه‌های کودکان حاضر در مدرسه را بیان می‌کند. با تقسیم محوطه به ساختمان‌هایی با اندازه‌های مختلف با سقف‌های شیب‌دار و کوچک مقیاس که پیرامون حیاط مرکزی واقع شده‌اند، این مدرسه به یک دهکده مینیاتوری تبدیل شده است. اتاق‌های هر ساختمان به سمت یک آتریوم مرکزی طراحی شده‌اند که این آتریوم‌های مرکزی نیز خود به سمت حیاط مرکزی طراحی شده‌اند تا یک تعامل چند سطحی میان فضاهای عمومی و خصوصی ایجاد نمایند که نه تنها به نیازهای روانی دانشآموزان بلکه به فعالیت‌های روزانه آنها نیز توجه دارد. سقف‌های شیب‌دار و پنجره‌های مربعی نیز در اصل از نقاشی‌های دانشآموزان الهام گرفته شده‌اند که نشان دهنده تصورات آنها از خانه‌هایی است که گرما و حس تعلق را در خود دارند. آتریوم‌های مرکزی، حیاط‌ها و همچنین پنجره‌هایی با اندازه‌های مختلف فرصت‌های گوناگونی برای این کودکان فراهم می‌کنند تا جهان اطراف خود را از ارتفاع‌های مختلفی مورد کاوش و مشاهده قرار دهند و همچنین به آنها الهام می‌بخشند که تعاملات خود با یکدیگر را بهبود بخشیده و دنیای پیرامون خود را کشف کنند که این امر نیز به رشد ذهنی آنها کمک خواهد کرد. در واقع این معماری به ابزاری برای آموزش تبدیل شده است (www.Archdaily.com، معماری و ناشنوایان، ص 242-243). مدرسه ناشنوایان کالیفرنیا مکان: فرمونت، کالیفرنیا در مدرسه ناشنوایان کالیفرنیا، به کودکان ناشنوای نواحی مختلف کالیفرنیای شمالی آموزش داده می‌شود. محوطه این مدرسه در مجاورت محوطه مدرسه نابینایان کالیفرنیا قرار گرفته است. این مدرسه یکی از مدارس پیشتاز جهان در عرصه آموزش دو زبانه است که محیط یادگیری سازنده‌ای را برای رشد و پیشرفت تمام دانشآموزان ناشنوا فراهم می‌کند. این مدرسه به دقت و سختگیری آکادمیک و اجرای روش تدریس «آموزش مستقیم» به زبان اشاره آمریکایی و زبان انگلیسی مشهور است (www.csdeagles، معماری و ناشنوایان، ص248). مدرسه ناشنوایان دلاور مکان: نیومارک، ایالت دلاور مدرسه ناشنوایان دلاور که به اسم مدرسه مارگارت اس استرک نیز شناخته می‌شود، یک مدرسه دولتی مشتمل بر پیش‌دبستانی تا پایه دوازدهم در نیومارک در ایالت دلاور است. این مدرسه بخشی از ناحیه آموزشی کریستینا و همچنین بخشی از برنامه‌های آموزشی ایالتی ایالت دلاور برای ناشنوایان و کم‌شنوایان است و نسبت به سایر مدارس آموزش ناشنوایان، مدرسه‌ای جدید محسوب شده و فعالیت خود را از سال 1929 آغاز کرده است؛ یعنی زمانی که خانم استرک از معلمان کودکان ناشنوا، این مدرسه را با استفاده از سرمایه شخصی در خانه خود تأسیس کرد. بین سال‌های 1929 تا 1945 هیچ کمک دولتی به این مدرسه اختصاص نیافت تا سال 1945 که ایالت دلاور، بودجه‌ای برای دانشآموزان ناشنوایان اختصاص داد. با این حال هنوز مدرسه هیچ ساختمانی نداشت و دانشآموزان این مدرسه در کلاس‌های آموزش استثنایی یا در مدرسه ناشنوایان پنسیلوانیا که با سرمایه‌های ایالتی اداره می‌شد، آموزش می‌دیدند. سرانجام در دهه 1960 یک ساختمان برای این مدرسه ساخته شد. ساختمان جدید این مدرسه در آگوست سال 2011 درست در کنار ساختمان قدیمی آن، افتتاح شد. نکات برجسته درباره مدرسه ناشنوایان دلاور * فلسفه آموزشی: ارتباط کلی * زبان اشاره: برگزاری کلاس‌های زبان اشاره برای جامعه * زندگی شبانه‌روزی، مدرسه عمدتاً یک مدرسه شبانه‌روزی است. * خدمات: مدرسه خدماتی نظیر شنوایی‌سنجی و سلامت روان ارائه می‌دهد. مأموریت مدرسه ناشنوایان دلاور این است که با استانداردهای تحصیلی بسیار بالا به دانشآموزان آموزش دهد، توانایی زبانی آنها را هم در زمینه ASL و هم در زمینه زبان انگلیسی تقویت کند و آنها را آماده سازد که شهروندانی مشارکت کننده شوند و این کار را از طریق ارائه دسترسی به زبان و اطلاعات در محیط‌های یادگیری حمایتی و ایمن انجام می‌دهد (deafness.about.com، معماری و ناشنوایی، ص 251-252). دبیرستان میلنیوم مکان: نیویورک؛ منهتن دبیرستان میلنیوم که در منطقه اقتصادی پایین منهتن واقع شده است، از ابتدا به عنوان مدرسه‌ای برای ناشنوایان طراحی نشده؛ با این حال بسیاری از خصوصیات ضروری و مطلوب طراحی مدارس ناشنوایان را در خود دارد. این دبیرستان اصلاً هیچ راهرویی ندارد. تمام نواحی سیرکولاسیون به عنوان فضاهای یادگیری می‌توانند استفاده شود. به جای میزهای سنتی، از میزهای معمولی استفاده شده تا یادگیری گروهی تشویق شود. پنجره‌های داخلی نور طبیعی دریافت شده از سمت راست را به مرکز ساختمان می‌رسانند و تأسیسات نوری بسته به لزوم به حداقل رسانی خیرگی یا لزوم ایجاد روشنایی مورد نیاز، شامل نورپردازی مستقیم/ غیر مستقیم می‌شوند. زوایای دیوارها صدا را پخش کرده و آن را بین نواحی تعدیل می‌کنند. طاقچه‌هایی نیز در بنا تعبیه شده‌اند، اما هیچ کلاس کاملاً محصوری وجود ندارد. این‌گونه طراحی می‌تواند با گشودگی و همین‌طور خطوط دید مناسب با ایجاد امکان تعامل و جمع‌گرایی، به بسیاری از نیازهای افراد دچار اختلال شنوایی پاسخ دهد (معماری و ناشنوایی، ص254). مدرسه راهنمایی نروم و مدرسه راهنمایی آف دم اسشافرزفلد در آلمان مدرسه راهنمایی نروم، از طراحی خلاقانه‌ای بهره برده است تا ساختمان موجزی خلق نماید که در آن از راهروهای سنتی استفاده نشود. در طراحی این مدرسه، از نقشه دفاتر اداری معاصر استفاده شده، اما در مرکز پلان آن، یک آتریوم مرکزی قرار گرفته که فضاهای عمومی نظیر سالن سخنرانی، کافه تریا و کتابخانه در آن واقع شده‌اند. همچنین از سطوح شیشه‌ای به طور گسترده در این بنا استفاده شده تا از تمام نواحی مدرسه به درون آتریوم دید مناسب، وجود داشته باشد. کتابخانه در ناحیه‌ای در مرکز قرار گرفته که این ناحیه، تقریباً لوبیایی شکل است. همچنین از سطوح وسیع شیشه‌ای استفاده شده تا چشم‌انداز و دیدی پاناروما از درون کتابخانه ارائه شود. این طراحی غیر معمول از نظر لذت بصری و اتصال میان فضاها بسیار قوی بوده و مطلوب ناشنوایان است. مدرسه راهنمایی آف دم اسشافرزفلد در لرچ آلمان که نشان داده شده، از هندسه فیزیکی بهره می‌برد تا یک دایره کامل به وجود آید. در اینجا نیز مجدداً شاهد ارتباط بصری در تمام فضاهای مدرسه هستیم (معماری و ناشنوایان، ص256). دبستان کینگ فارم مکان: مریلند آمریکا غالباً کودکان دبستانی ناشنوا یا کم‌شنوا در مدارسی تحصیل می‌کنند که طراحی مناسب ناشنوایان در این مدارس به خوبی انجام نشده است. در توسعه طرح دبستان کینگ فارم در منطقه راکویل در مریلند چهار ایده اساسی اتصال دیداری، سیرکولاسیون، جمع‌گرایی و القای حس خانه وجود دارد. این موارد در نگاه اول از اصول فضای ناشنوایان به دست آمده‌اند و در عین حال این اصول، گسترش بیشتری یافته و آنها در محیطی با کاربران ناشنوا و شنوا استفاده شده است. بدین ترتیب گمان می‌شود که با استفاده از این مفاهیم، مدرسه‌ای به وجود خواهد آمد که برای تمام کاربران مناسب خواهد بود. ورودی اصلی به فضای مرکزی چند منظوره مدرسه باز می‌شود. در سمت چپ فضاهای کلاسی اصلی واقع شده‌اند که شامل سه اجتماع یادگیری کوچک هستند و در سمت راست باشگاه ورزشی، فضاهای خدماتی و تخصصی هنر و موسیقی قرار گرفته‌اند. جداسازی اجتماعات یادگیری از سایر فضاهای مدرسه آگاهانه بوده است؛ زیرا این اجتماعات این امکان را دارند که به عنوان فضاهایی اختصاصی پس از ساعاتی مشخص تعطیل شوند؛ در حالی که باشگاه، فضای چند منظور و سایر امکانات مدرسه برای کاربردهایی نظیر موسیقی، ورزش، هنر و غیره مورد استفاده عمومی در ساعات پس از مدرسه قرار خواهند گرفت. فضای اختصاصی هنر به یک تراس بیرونی دسترسی داشته و پنجره (بازشو)هایی عریض دارد. دارای فضاهای سبز مدرسه و پارک عمومی است. در جلوی مدرسه، فرصت یادگیری در فضای بیرونی را فراهم کرده و مکان مناسبی برای دانشآموزان فراهم می‌آورد تا بعد از مدرسه در آنجا منتظر بمانند. یک نمای غربی که پارک و مدرسه را نشان می‌دهد نیز در اینجا ارائه شده است. مکان‌های ورزشی مستلزم تحرک بیشتر و زمین چند منظوره نیز دور از فضاهای یادگیری و فضاهای آرام نظیر پارک قرار گرفته‌اند (معماری و ناشنوایان، ص 258-267). تالار ایمجینیشن مکان: آمریکا؛ روچستر این تالار، مکانی آموزشی دو طبقه با مساحت کل 2137 مترمربع است که توسط گروه معماران اِچ بی تی، طراحی شده است تا در موسسه تکنولوژی روچستر ساخته شود. هدف این مکان، تقویت و ترویج کارآفرینی و پژوهش در 750 دانشجوی کم‌شنوا و ناشنوایی است که در موسسه ملی فناوری ناشنوایان که مدرسه‌ای در موسسه تکنولوژی روچستر است، تحصیل می‌کنند (معماری و ناشنوایان، ص 267-268). مدرسه ایالتی ناشنوایان و نابینایان آریزونا مکان: توسکان، ایالت آریزونا نخستین مجلس قانون‌گذاری آریزونا در سال 1912 تبصره‌ای را وضع کرد که تأسیس مدارسی برای نابینایان و ناشنوایان را الزامی می‌کرد. این مدرسه در سال 1912 به عنوان زیر مجموعه‌ای از دانشگاه آریزونای توسکان تأسیس شد. نخستین مکان مدرسه، یک خوابگاه در محوطه دانشگاه بود که تغییر کاربری داده شده بود. طی سال‌ها این مدرسه گسترش پیدا کرد و نهایتاً به یک نهاد سهامی عام که توسط یک هیئت مدیره اداره می‌شود، تبدیل شد. با مدرنیزاسیون ساختمان، توسعه برنامه درسی و توسعه فرصت‌های یادگیری، مدرسه نابینایان و ناشنوایان به برجسته‌ترین مدرسه کشور در خدمات‌رسانی به دانشآموزان ناشنوا، کم‌شنوا، نابینا و کم‌بینا در ایالت آریزونا بدل شد. محوطه این مدرسه، اکنون بیش از 25 ساختمان، فضای ورزشی با چشم‌اندازهای زیبا و فضاهای باز دارد. دانشآموزان می‌توانند در کلاس‌هایی برای سنین 3 تا 12 سال شرکت کنند. رنگ‌های این مدرسه نیز سفید و آبی ارغوانی بوده و نماد مدرسه نیز تصویر یک نگهبان است. این مدرسه، برای 100 سال آموزش و تحصیلاتی با کیفیت را در کلاس‌ها، ورزش‌ها، درس‌ها، فعالیت‌های فوق برنامه، رویدادها و مسابقات و سایر برنامه‌ها به دانشآموزان خود ارائه داده است. (www.asdb.az.gov). در ادامه به معرفی مدارس زیرمجموعه این مدرسه، می‌پردازیم. مدرسه روزانه فونیکس در مجموعه آریزونا گروه دیکنسون و گروه دی ال آر، جهت طراحی مدرسه روزانه فونیکس آریزونا انتخاب شدند. مدرسه روزانه فونیکس، زیرمجموعه‌ای از مدرسه ایالتی ناشنوایان و نابینایان آریزونا است. این پروژه، شامل یک مدرسه راهنمایی / دبیرستان جدید در فونیکس آریزونا می‌شد و به صورت فازبندی شده طراحی و احداث شد تا در طی مراحل ساخت و ساز، امکان استفاده از محوطه مدرسه وجود داشته باشد. این مدرسه در سال 1967 تأسیس شد و بخش دبیرستان آن در سال 1979 احداث گردید. مدرسه فونیکس، در طی سال‌های گذشته، در کلان شهر آریزونا برنامه‌ریزی آموزشی با کیفیت برای کودکان ناشنوا یا کم‌شنوا ارائه داده است. این مدرسه در سال 1967 فعالیت خود را با 26 دانش‌آموز دبستانی و 5 معلم آغاز کرد و امروز در مقاطع کودکستان تا کلاس دوازدهم خود، 370 دانش‌آموز و در دانشکده نیز 90 دانشجو دارد. ساختمان جدید مدرسه فونیکس، 4830 مترمربع مساحت داشته و شامل کلاس، فضاهای اداری و پشتیبانی می‌شود. مدرسه راهنمایی/دبیرستان جدید حول یک فضای مرکزی نظیر یک باغ فرهنگی طراحی شده و برای کلاس‌های آن از تکنولوژی‌های به شدت بصری استفاده شده است. همچنین تیم طراحی برای قسمت جلویی محوطه مدرسه نیز که مدیریت مدرسه احساس می‌کرد، فاقد تصویر و انگاره و احساس خوش‌آمد گویی است، تدابیری اندیشید. در طراحی این مدرسه، تأثیر خط دید بصری، تابش مستقیم آفتاب و نیازهای ایمنی لحاظ شده است. کلاس‌های این مدرسه رو به شمال و جنوب هستند. پنجره‌های رو به جنوب دارای سکوهای بازتابنده نور هستند تا از نور روز بهره برده و بهره‌وری انرژی بنا را افزایش دهند. شفافیت، نورپردازی و رنگ از عوامل مهم طراحی مدرسه فونیکس بوده‌اند. محوطه مدرسه فونیکس، انواع خدمات پشتیبانی و آموزشی را به دانشآموزان روزانه سطح دبستان، راهنمایی و دبیرستان ارائه می‌دهد. این خدمات شامل مشاوره، آموزش ارتباط (زبان اشاره آمریکایی، گفتار، آموزش شنیداری، لب‌خوانی، ارتباط مکمل، سخن گفتن در جمع، آموزش و مداخلات مربوط به مهارت خواندن، کاربردشناسی و توانش ارتباطی)، شنوایی‌سنجی، کاردرمانی و تن درمانی، آموزش شغلی، مشاوره شغلی می‌شود (www.weoneil.com، معماری و ناشنوایان، ص 270-273). مرکز یادگیری ناشنوایان، مرکز آموزش خردسالان و کتابخانه مرکزی مکان: شهر فرامینگهام، آمریکا در دهه 1970 وارن شواب، می‌خواست مدرسه‌ای برپا کند که انقلابی در آموزش دانشآموزان ناشنوای ماساچوست ایجاد کند. شواب شروع به ترسیم و بنیانگذاری محیطی تحصیلی کرد که بر اساس احترام و لذت، بنا گذاشته شده باشد و زبان و ارتباط در آن نقش برجسته‌ای ایفا کنند. نتیجه تلاش‌های او، نخستین مدرسه ماساچوست بود که از زبان اشاره آمریکایی و زبان گفتاری انگلیسی به جای اتکای صرف بر روش‌های تدریس شفاهی، استفاده می‌کرد. از زمان بنیانگذاری این مدرسه در دهه 1970، مرکز یادگیری ناشنوایان از مدرسه‌ای در یک مکان استیجاری به یک سازمان آموزشی چند منظوره تبدیل شده است که در بیش از 94 شهر ماساچوست و در 15 ایالت آمریکا، به بیش از 1500 کودک و بزرگسال خدمات‌رسانی می‌کند. در تمام این توسعه‌ها و برنامه‌های رشد خدمات‌رسانی، هنوز آن جو و فضای خلاقانه سال‌های ابتدایی تأسیس این مدرسه تداوم دارد؛ زیرا این مرکز به ایجاد دسترسی کاملِ ارتباطی، یادگیری دانش‌آموز محور، چالش‌های آکادمیک و تجربیات یادگیری معنادار و غنی، متعهد مانده است. طراحی مرکز آموزش یادگیری ناشنوایان و کتابخانه مرکزی آن که توسط گروه معماری CBT انجام شده، شامل یک اتاق جلسه چند منظوره، کلاس‌هایی منعطف و مجهز به آخرین تکنولوژی‌ها، فضاهایی برای خدمات تن درمانی و سلامت و یک کتابخانه جدید و جادار می‌شود. استفاده زیاد از شیشه در فضاهای داخلی این مرکز، مشوق ارتباط و اتصال دیداری و اجتماعی میان دانشآموزان و کارکنان بوده و در عین حال، فضاهای یادگیری این مرکز به گونه‌ای تجهیز شده که صداهای ناخواسته را برای دانش‌آموزانی که از کاشت حلزونی استفاده می‌کنند، دفع کند (www.cbtarchitects.com، معماری و ناشنوایان، ص 276-277). دبستان کنیویل مکان: شیکاگو گروه معماری گیلفیلان کالاهان نلسون، از طراحی‌های حس محور برای ایجاد مدرسه‌ای تعاملی برای دانش‌آموزانی استفاده می‌کند که به طرز متفاوتی توانمند هستند. دبستان کنیویل در حومه شمالی شهر شیکاگو که به دانشآموزان عادی خدمات‌رسانی می‌کند، برای طراحی مدرسه‌ای تعاملی جهت پاسخگویی به نیازهای دانش آموزان استثنایی نابینا ـ ناشنوا و اوتیسم، از یک گروه معماری خوش سابقه کمک گرفته است. این مدرسه یک طبقه، در مرکز طراحی خود، یک ساختار منحنی شکل دارد. طبقه گفته گروه معمار این مدرسه، هر یک از کلاس‌های کوچک مدرسه که در امتداد یک راهروی منحنی شکل و اصلی قرار گرفته‌اند، دارای پیش فضای ورودی هستند که به عنوان فضایی میان راهرو و کلاس عمل می‌کند. این پیش فضاها، پیش از ورود دانشآموزان اوتیسم به هیاهو و شلوغی راهروی اصلی، یک فضای مکث برای آنها فراهم کرده و برای سایر دانشآموزان نیز بیانگر تغییر اندکی در سطوح هستند تا حس تغییر فضا را نشان دهند (معماری و ناشنوایان، ص 280ـ281). مدرسه همیلتون لاج برای ناشنوایان مکان: همیلتون، انگلستان مدرسه همیلتون لاج یک مدرسه و کالج استثنایی در شهر همیلتون برای ناشنوایان است که امکانات اقامت شبانه‌روزی را برای بخشی از دانشآموزان خود فراهم می‌کند. دانشآموزان از لندن و جنوب انگلستان به این مدرسه می‌آیند و البته برخی دیگر نیز ساکن شهرهای دورتر هستند. دانشآموزان این مدرسه 5 تا 19 ساله هستند و برای آموزش زبان انگلیسی و زبان اشاره آمریکایی به آنها، از رویکرد آموزشی کودک محور استفاده می‌شود. تمام والدینی که پرسشنامه «نظرخواهی والدین» را پر کرده‌اند، دیدگاه بسیار مثبتی نسبت به این مدرسه داشته‌اند. این مدرسه برنامه‌های آموزش مهارت زندگی مستقل را ارائه می‌دهد که با تدارکات آموزشی و تحصیلی بیشتر حمایت می‌شوند (www.sussexdeafhistory.org.uk، معماری و ناشنوایان، ص287). مدرسه ناشنوایان فرانک بارنس مکان: سوئیس کاتج، لندن، انگلستان مدرسه فرانک بارنس یک دبستان دو زبانه اشاره‌ای برای کودکان ناشنوا است. این مدرسه اخیراً توسط دفتر استانداردهای آموزشی انگلستان به عنوان یکی از 12 مدرسه برگزیده استثنایی انتخاب شد و به خاطر تدریس دو زبانه و ایجاد حس هویت به دانشآموزان ناشنوا، مورد تحسین قرار گرفت. همچنین این مدرسه، مرکز جامع تخصصی برای آموزش و دیگر مراکز و ارائه آموزش به متخصصان این حوزه است. هدف این پروژه تهیه یک محل اقامت موقت برای مدرسه فرانک بارنس در طی توسعه محل اقامت اصلی آن در کینگز کراس بود. گروه معماران AAB، در سال 2009 چند مطالعه مکان‌یابی برای ناحیه لندن بروآف کمدن انجام داد تا ساختمانی مناسب که بتوان آن را به یک محیط یادگیری جذاب، ایمن و دسترس‌پذیر تغییر داد، شناسایی کند. مکان‌های پیشنهادی بیمارستانی قدیمی، ساختمانی اداری و ساختمانی تفریحی ـ ورزشی و ساختمانی آموزشی بودند. مرکز جیبیلی واترساید که مرکزی ورزشی بود، به عنوان بهترین محل پیشنهادی انتخاب شد و این گروه به عنوان معمار و مشاور ارشد تعیین شدند تا طرح‌های پیشنهادی برای تغییر کاربری را ارائه و تا مرحله تکمیل نهایی، پیش ببرند. عملیات مناسب‌سازی برای این ساختمان، توسط شرکت ساختمانی بوراس در طی 24 هفته انجام شد و مدرسه بارنس در سپتامبر 2010 به این مرکز انتقال یافت. ساختمان اصلی مدرسه بارنس، در سال 1978 به عنوان مدرسه ویژه کودکان ناشنوا شناخته شده است؛ با این حال مدرسه، مناسب رویکردهای تدریس گفتارگرا و با تأکید بر تجهیزات تکنولوژیک و لب‌خوانی طراحی شده بود. این امر منجر به طراحی بسیار خاص بنا شد که در آن چیدمان کلاس‌ها متشکل از گروه‌های کوچک مجزا و کنار هم بود (که به منظور جلوگیری از آلودگی صوتی، می‌شد آنها را از هم جدا کرد). این رویکرد چندان تناسبی با نیازهای روزافزون مدرسه نداشت و تجهیزات و مبلمان اولیه آن نیز مدت‌ها قبل جایگزین شده بودند. از کمبودها و نقاط ضعف این مدرسه، می‌توان به سازمان‌دهی فضایی نامناسب، عدم انعطاف‌پذیری فضاهای تدریس، سیستم تهویه هوا نامناسب و فقدان نورپردازی طبیعی اشاره کرد. در حال حاضر در مدرسه فرانک بارنس زبان اشاره بریتانیایی به دانشآموزان تدریس می‌شود که از نظر طراحی کلاس‌ها با رویکرد معماری ساختمان مدرسه تفاوت داشته و بر ایجاد محیطی تأکید می‌کند که اشاره‌گری را تسهیل کند (www.freemanbeesley.com، معماری و ناشنوایان، ص 291-292). مدرسه گاورنر بکستر برای ناشنوایان مکان: جزیره‌ای در نزدیکی فالموث، ایالت مین مدرسه 60 ساله گاورنر بکستر واقع در جزیره‌ای در نزدیکی فالموث در ایالت مین، مسئول ارائه خدمات تحصیلی به دانشآموزان ناشنوا و کم‌شنوا است. هدف اصلی طرح جامع این مدرسه این بوده است که با آینده‌نگری نیازها و توسعه آتی و هزینه‌های مالی را برآورد نماید. تمام ساختمان‌های فعلی مدرسه مورد ارزیابی قرار گرفته و پیشنهاداتی درباره اینکه کدام ساختمان‌ها باید باقی بمانند و کدام ساختمان‌ها باید تخریب شوند ارائه شد. اکثر ساختمان‌هایی که قرار شد باقی بمانند ساختمان‌هایی بودند که اخیراً برای مدرسه ابتدایی، سالن ورزش، مرکز دسترسی نهادها و سازمان‌های بیرونی و برای مرکز تحصیلی ساخته شده بودند، همچنین ساختمان قدیمی مدیریت مدرسه نیز، حفظ شد. این ساختمان‌ها به کمترین مناسب‌سازی برای تطبیق با الزامات ADA، نیازهای ارتباط دیداری و استانداردهای ایمنی نیاز داشتند، اما ساختمان مدرسه راهنمایی و دبیرستان تخریب شد و بنای جدید شامل مدرسه راهنمایی، دبیرستان و خوابگاه به جای آن احداث خواهد شد (dickinsonpartners.com، معماری و ناشنوایان، ص 314-315). مرکز آموزش ناشنوایان کلستون مکان: نیوزلند؛ آکلند مرکز آموزش ناشنوایان کلستون، مدرسه استثنایی شبانه‌روزی برای کودکان ناشنوا و همچنین مرکزی جامع برای ارائه خدمات و پشتیبانی از دانشآموزان عادی و معلمین آنها است. این مرکز تحت مدیریت هیئت امنایی است که تمرکز راهبردی‌شان همکاری با خانواده‌ها و جامعه ناشنوایان جهت ارائه آموزش هماهنگ و برابر به ناشنوایان است تا دانشآموزان ناشنوا یا کم‌شنوا بتوانند: * به طرز معناداری با جوامع خود ارتباط برقرار کنند. * از نظر اجتماعی همگرا و جمع‌گرا باشند. * آینده خود را بسازند و اهداف خود را محقق نمایند. این پروژه در نیوزلند اجرا می‌شود تا طی آن از نیازهای اساسی، ارزیابی به عمل آید و همچنین برنامه‌ریزی کلان جهت بررسی امکان یکپارچه سازی چهار مدرسه ناشنوایان این کشور (در مرکز کلستون) انجام شود. نیازهای دانشآموزان ناشنوای این چهار مدرسه، به نحو فزاینده‌ای پیچیده شده است. از این‌رو آخرین و پیشرفته‌ترین خدمات آموزشی که برای حداکثر دسترسی به برنامه درسی مدارس عادی طراحی شده‌اند به دانشآموزان ناشنوا، کم‌شنوا و دانشآموزان دارای کاشت‌های حلزونی ارائه می‌شوند. هدف این پروژه ارتقاء کیفیت در طراحی فضاهای باز جدید و سیرکولاسیون پیاده مطابق با اصول و اهداف تعیین شده توسط وزارت آموزش و پرورش برای مرکز کلستون خواهد بود. مرکز کلستون در مورد طرح‌های نوسازی ساختمان‌های فعلی خواهان ارتقای عمده و دسترسی عمومی ـ خصوصی بصری بدون مانع است و در مورد ساختمان‌هایی که قرار است احداث شود، خواهان ایجاد فضاهای باز کاملاً تعریف شده میان ساختمان‌ها است تا این فضاها پیوندهای ملموس‌تری با مرکز محوطه داشته باشند. اهداف این پروژه عبارت است از: * طراحی کلی منسجم که مجموعه‌ای از مناظر مطلوب و همچنین ایمنی بصری را در خود داشته باشد. * بازسازی مکان‌هایی که به علت مراحل مختلف ساخت در آنها اختلال ایجاد شده و ایجاد ارتباط بین ساختمان‌های مختلف * به حداقل رساندن تداخل میان کاربران سواره و پیاده. * توسعه و بهبود دسترسی پیاده، توسعه فضاهای باز با کاربری مناسب و در عین حال بهبود کیفیت‌های محیطی (dickinsonpartners.com، معماری و ناشنوایان، ص 321-322). مدرسه ناشنوایان اوهایو مکان: کلمبوس، ایالت اوهایو، آمریکا مدرسه ناشنوایان اوهایو، در سال 1829 تأسیس شده است و پنجمین مدرسه شبانه‌روزی قدیمی در کشور آمریکا محسوب می‌شود. تأسیس مدرسه ناشنوایان اوهایو، نتیجه تعهد بالای ایالت اوهایو به ضرورت ارائه فرصت تحصیل به تمام کودکان بوده است. دکتر جیمز هوگ بنیانگذار مدرسه اوهایو برای تحصیل افراد ناشنوا شناخته می‌شود. منبع الهام دکتر هوگ برای ایجاد این مدرسه، نامه‌ای بود که از یک مدرسه در پنسیلوانیا دریافت کرده بود مبنی بر اینکه دانشآموزان ناشنوای ایالت اوهایو در قالب یک طرح آموزشی به این مدرسه فرستاده شوند. در پی این نامه و الهام دکتر هوگ از آن، در سال 1823 از ناشنوایان ایالت اوهایو سرشماری به عمل آمد که با اصرار دکتر هوگ منجر به ثبت و آغاز تأسیس مدرسه‌ای برای ناشنوایان و افراد لال شد. در تاریخ 170 ساله مدرسه، موفقیت و دستاوردهای دانشآموزان به علت دسترسی آنها به زبان اشاره آمریکایی بوده است. انجمن فارغ‌التحصیلان این مدرسه، مسئول تنها آسایشگاه بزرگسالان ناشنوا در کشور آمریکا است که برای افراد ناشنوا طراحی شده و توسط افراد ناشنوا اداره می‌شود (www.ohioschoolforthedeaf.org، معماری و ناشنوایان، ص 328-329). مدرسه جدید نابینایان اوهایو این مدرسه که در حومه شمالی ناحیه کلمبوس واقع شده، مخصوص نابینایان و کم‌بینایانی از سرتاسر ایالت اوهایو است. محوطه فعلی مدرسه اگر چه تاریخی غنی داشت، اما دیگر نمی‌توانست به نیازهای تحصیلی این دانشآموزان پاسخ دهد. مسئولین این مدرسه طی 60 سال گذشته، محوطه و اماکن آن را مورد بازسازی قرار نداده بودند و اکنون برای بهبود موفقیت تحصیلی دانشآموزان خود به طراحی محوطه و اماکنی جدید نیاز داشتند. گروه طراحی دیکینسون و همکارانش همراه با گروه طراحی پیشرو کلمبوس مأموریت طراحی مدرسه و محوطه مخصوص تحصیلات 12 ساله (از دبستان تا دبیرستان) را در محل فعلی بر عهده گرفتند. هدف محوطه جدید بر اساس یک اصل شهری موسوم به «نوشهرگرایی» تعیین شده بود که تلاش می‌کند تمام موارد ضروری زندگی را در یک محیط شهری کوچک و فشرده برای جامعه نابینایان از جمله فضاهای خرده‌فروشی و اسکان چند منظوره، فروشگاه‌هایی در امتداد خیابان و فضاهای باز فراهم آورد. این امر کمک می‌کند که این محوطه بیشتر حس یک محله سنتی را القا کند. از آنجا که نابینایان به شدت به حس شنوایی خود متکی هستند، فضای زندگی کوچک مقیاس یا ازدحام ترافیکی و رشد تجاری کمتر برای آنها جذاب‌تر بوده و کیفیت زندگی آنها را افزایش می‌دهد. در این پروژه نیز مشابه پروژه مدرسه ناشنوایان اوهایو، عناصر و مولفه‌های اصلی برنامه‌ریزی که برای ایجاد یک محوطه و مکان یکپارچه و جدید به خدمت گرفته شد، عبارت بود از: مدیریت واحد متمرکز و یکپارچه، مکان‌یابی جدید مدرسه ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان در یک محل واحد اما با ورودی‌های مجزا برای سطوح سنی مختلف، ایجاد فضاهای اشتراکی و سالن‌های غذاخوری جدید و مشترک جهت تقویت حس یکپارچگی محوطه، سیرکولاسیون درون ساختمان‌ها برای ایمنی و داشتن حس کنترل توسط دانشآموزان نابینا، ایجاد یک مرکز خانواده/مشتری که برنامه‌های زندگی مستقل را آموزش دهد و توسعه فضاهای شغلی جدید به منظور پاسخگویی به اهداف برنامه‌های درسی مربوط به آینده شغلی دانشآموزان. در مکان‌یابی ساختمان‌های جدید تیم برنامه‌ریزی تأثیر فرهنگ و سنت‌های مدارس نابینایان، مجاورت با کاربردهای مرتبط و تأثیر بر چشم‌انداز و منظره محوطه را نیز در نظر گرفت. طراحی حیاط نیز شامل باغ حواس و فواره‌ای تزئینی در مجاورت ناحیه تریا می‌باشد. باغ حواس محیطی است که دانشآموزان و خانواده‌هایشان در آنجا با بوئیدن گل‌ها، گوش دادن به صدای فواره، لمس مصالح مختلف ساختمان‌ها و... بر حواس به خصوصی مثل بو، صدا، لمس و... تمرکز می‌کنند. باغ حواس جایی است که دانشآموزان نابینا یا کم‌بینا کاملاً می‌توانند در آن احساس راحتی داشته باشند (dickinsonpartners.com، معماری و ناشنوایان، ص 333-334). کتابخانه موینگا برای ناشنوایان مکان: آفریقا؛ موینگا، بروندی نخستین کتابخانه موینگا که بخشی از مدرسه فراگیر ناشنوایان این شهر است، در سال 2012 و با مساحت 140 مترمربع، توسط گروه معماران BC طراحی شده است. در فرهنگ عامیانه و شفاهی بروندیابی، کودکان ناشنوا از داستان‌ها، اطلاعات، تبادلات و تحصیلات خود به خود محروم می‌شوند. این کودکان اغلب منزوی هستند و برخی گروه‌های جامعه کنار گذاشته می‌شوند. اما کتابخانه موینگا که زیرمجموعه‌ای از یک مدرسه شبانه‌روزی فراگیر برای کودکان ناشنوا است (www.archdaily.com، معماری و ناشنوایان، ص335). مدرسه ناشنوایان پنسیلوانیا مکان: آمریکا؛ پنسیلوانیا مدرسه ناشنوایان پنسیلوانیا، سومین مدرسه قدیمی ناشنوایان در ایالات متحده است. بنیانگذار این مدرسه دیوید جی. سیکساس یک سفالگر فیلادلفیایی بود که به رنج و مصیبت کودکان ناشنوایی که در خیابان‌های شهر می‌دید، حساسیت نشان می‌داد. مدرسه ناشنوایان پنسیلوانیا در سال 1825 در نخستین ساختمان خود شروع به کار کرد. این محل، اکنون محل دانشگاه هنر پنسیلوانیا است. کلاس‌های این مدرسه در قسمتی برگزار می‌شد که اکنون سالن هاولند هال نامیده می‌شود. تقریباً 70 سال بعد، در 1893، این مدرسه مجدداً نقل مکان کرده و این بار به محلی بزرگ و 33 جریبی منتقل شد. در این محل 14 ساختمان ساخته شد و این مکان برای 92 سال مورد استفاده قرار گرفت تا زمانی که کاهش تعداد دانشآموزان مدرسه و سایر عوامل اقتصادی مستلزم این بود که مدرسه به مکان جدیدتری منتقل شود. نهایتاً در سال 1984، مدرسه ناشنوایان پنسیلوانیا محل فعلی خود یعنی جرمنتاون آکادمی را از شهرداری خریداری کرده و در عین حفظ شخصیت تاریخی بنا آن را کاملاً بازسازی کرد. * مدرسه ناشنوایان پنسیلوانیا در حال حاضر به 205 دانش‌آموز ناشنوا و کم‌شنوای بین 3 تا 21 سال در مدارس ابتدایی تا دبیرستان آموزش می‌دهد. * دانشآموزان مدرسه ناشنوایان پنسیلوانیا از نظر مذهبی و جغرافیایی بسیار متنوع هستند. با اینکه اکثر دانشآموزان مدرسه ساکن شهر فیلادلفیا هستند، این مدرسه دانش‌آموزانی نیز از شهرهای دورتر دارد. * در این مدرسه دانشآموزان به زبانی که بیشترین همخوانی را برایشان دارد یعنی زبان اشاره آمریکایی و همچنین زبان انگلیسی گفتاری و نوشتاری آموزش می‌بینند. * این مدرسه برای نوزادان و کودکان نوپایی که ناشنوا تشخیص داده می‌شوند یک برنامه مداخله زود هنگام دارد که در آن خدمات در محل و در منزل ارائه می‌کند (www.psd.org). بازسازی مرکز پیش‌دبستانی جدید ناشنوایان پنسیلوانیا مرکز جدید پیش‌دبستانی 2000 مترمربعی ناشنوایان پنسیلوانیا شامل 14 کلاس آموزشی، اتاق‌های مشاوره تحصیلی، اتاق والدین، دفاتر اداری، ایستگاه پرستاری، اتاق دستیاران معلمین و یک اتاق چند منظوره می‌باشد. علاوه بر این، این ساختمان جدید محلی برای برنامه‌های مداخله زود هنگام و برنامه‌های ویژه کودکان خردسال شنوا نیز می‌باشد. تمام این قسمت‌ها در امتداد راهروها چیدمان یافته‌اند. دفاتر و سیرکولاسیون متمرکز امکان نظارت مناسب بصری را فراهم کرده و خود به عنوان منبع اطلاعاتی اولیه‌ای به شمار می‌آید. از نور طبیعی روز در تمام ساختمان تا حد امکان استفاده شده و این نور با ترکیبی از مفهوم معماری به درون آوردن نور و کنترل آن می‌شود. اهداف طراحی این مدرسه جدید، عبارت از ایجاد فضایی کاربردی، ناشنواپسند و اقتصادی برای تشویق فعالیت و تعامل و تقویت انگیزه دانشآموزان برای یادگیری است. گروه معمای جان دیکنسون و همکارانش در این پروژه با گروه معماران کلی مایلیو از ایالت فیلادلفیا همکاری کرده است (dickinsonpartners.com، معماری و ناشنوایان، ص 349-352). مرکز جدید آموزش ارتباطات دانشآموزان مگوایر مرکز 465 مترمربعی آموزش ارتباطات دانشآموزان مگوایر در مجموعه پنسیلوانیا برای دانشآموزان ناشنوای مقطع دبیرستان طراحی شده است. گروه معماران UCI به طور منظم دیدارها و جلساتی با اعضای کمیته ساختمان و محوطه مدرسه پنسیلوانیا و همچنین با کارکنان برگزار کرده‌اند تا با آنها در مورد نقشه مرکز و همچنین نیازهای نورپردازی و وضعیت آکوستیک ویژه کودکان دچار فقدان شنوایی و کودکان دارای کاشت حلزونی گفتگو داشته باشند (dickinsonpartners.com، معماری و ناشنوایان، ص353). مدرسه ناشنوایان و نابینایان ویرجینیا مکان: ایالت ویرجینای آمریکا؛ استانتون مدرسه ناشنوایان و نابینایان ویرجینیا، نهادی برای آموزش کودکان نابینا و ناشنوا است و یکی از قدیمی‌ترین مدارس ایالت ویرجینیا و دومین مدرسه در نوع خودش در جهان است که در ناحیه تاریخی و زیبای استانتون واقع شده و طبق قانون مجمع عمومی ویرجینیا در سال 1838 تأسیس شد. این مدرسه پس از 170 سال فعالیت مداوم و نمونه در عرصه آموزش کودکان ناشنوا و نابینا، همچنان پیشقراول تکنولوژی آموزشی است. این مدرسه کودکانی بین سنین 2 تا 22 سال را می‌پذیرد و برای دانشآموزان 5 ساله و 5 سال به بالا که در فاصله بیش از 35 مایلی مدرسه زندگی می‌کنند، امکانات اقامتی شبانه‌روزی فراهم می‌کند. از همان ابتدای تأسیس، این مدرسه مختلط بوده است. واحد ناشنوایان این مدرسه دروس آکادمیک و شغلی متنوعی به دانشآموزان ارائه می‌دهد. تا آنها را برای زندگی پس از مدرسه آماده کند. این واحد تعدادی موقعیت کارآموزی در جامعه و در سازمان‌های شهری برای دانشآموزان مهیا می‌کند و در حوزه‌های شغلی و حرفه‌ای به خصوصی به دانشآموزان علاقه‌مند آموزش‌های مرتبط می‌دهد. دروس ارائه شده در این مدرسه عبارتند از: ریاضی، انگلیسی، تاریخ آمریکا، تاریخ جهان، علوم و تربیت بدنی که برای تمام سنین ارائه شده و در کنار آنها دروس و موضوعاتی که با نیازهای خاص دانشآموزان متناسب‌سازی شده‌اند نظیر مهارت‌های مدیریت زندگی و تقویت حرکات نیز آموزش داده می‌شوند. تعدادی از متخصصان نیز در مدرسه حضور دارند تا پشتیبانی و حمایت لازم برای برنامه‌های آکادمیک و حرفه‌ای را فراهم آورند. از جمله این متخصصان می‌توان به یک گفتار درمان و متخصص مدیریت رفتاری نام برد که به رشد دانشآموزان کمک می‌کنند و همچنین یک شنوایی‌سنج که شنوایی دانشآموزان را ارزیابی می‌کند. واحد نابینایان مدرسه نیز از تکنولوژی‌های مختلفی برای تضمین رشد اجتماعی و آکادمیک دانشآموزان بهره می‌برد. این واحد خواندن و نوشتن خط بریل و همچنین مهارت‌های اجتماعی و مهارت‌های زندگی، خودساختگی و مهارت‌های حرکتی را نیز در کنار موضوعات و دروس رایج مدارس به دانشآموزان می‌آموزد. تمام کارکنان این واحد به طور خاص آموزش دیده و گواهینامه‌های لازم توسط سازمان آموزش و پرورش ایالت ویرجینیا را کسب کرده‌اند تا بتوانند به نیازها و مطالبات خاص دانشآموزان پاسخ دهند. در این واحد، برنامه تابستانی غنی‌سازی اوقات فراغت برای دانشآموزان دچار سطوح مختلف فقدان بینایی اجرا می‌شود که بر مهارت‌های خواندن و مطالعه، ریاضیات و مدیریت پول، مهارت‌های زندگی مستقل و تکنولوژی روزمره تمرکز دارد. صبح‌ها در این مدرسه موضوعات آکادمیک و عملی آموزش داده می‌شود و عصرها نیز مختص فعالیت‌های فوق برنامه هستند. مدرسه ویرجینیا از آخرین و پیشرفته‌ترین تجهیزات صوتی تصویری و نرم‌افزارهای رایانه‌ای متناسب با نیازهای کم‌توانان در کلاس‌های خود استفاده می‌کند تا بهترین شرایط تحصیلی را برای دانش‌آموزانش فراهم نماید. در حال حاضر، مانند سال 1838، آغوش این مدرسه همچنان برای کودکان ناشنوا و نابینای اهل ویرجینیا باز است (www.vsdb.k12.va.us) بازسازی مدرسه ناشنوایان و نابینایان ویرجینیا (http://en.wikipedia.org) ایالت ویرجینیا دو مدرسه شبانه‌روزی مهم برای دانشآموزان نابینا، ناشنوا، چند معلولیتی و دچار اختلالات رفتاری دارد. یکی از این دو مدرسه در استانتون و دیگری در همپتون واقع شده است. گروه دیکینسون و همکارانش با همکاری گروه BCWH ریچموند (BCWH of Richmond) برای ارزیابی و سنجش هر دو مدرسه جهت ادغام همکاری کردند. مرکز فرهنگی ناشنوایان کانادا |
| تاریخ ثبت در بانک | 1 بهمن 1398 |