| کد | jr-22939 |
|---|---|
| عنوان اول | شوریده شیرازی |
| نویسنده | محمدرضا نامنی |
| نویسنده | افسانه حیات روشنایی |
| نویسنده | فریده ترابی‌میلانی |
| عنوان مجموعه | تحول روانی: آموزش و توانبخشی نابینایان |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | سمت |
| محل چاپ مجموعه | تهران |
| سال چاپ | 1389شمسی |
| شماره صفحه (از) | 341 |
| زبان | فارسی |
| متن |
حاج محمدتقی فصیح الملک شیرازی، متخلص به شوریده، در سال 1274ق. در شهر شیراز تولد یافت. وی در هفت سالگی بر اثر ابتلا به بیماری آبله چشمانش را از دست داد و در نه سالگی پدرش از دنیا رفت و او تحت سرپرستی خاله‌اش قرار گرفت. شوریده از کودکی هوش و ذکاوت فراوان و قریحه شاعری داشت. چون در کودکی بهترین اعضای خانواده خویش را از دست داده بود بسیار افسرده و شوریده حال بود و به همین دلیل تخلص خود را هم شوریده اختیار کرد. وی هفده ساله بود که در تهران به دربار ناصرالدین شاه قاجار راه یافت و مورد توجه قرار گرفت. شوریده در جواب ناصرالدین شاه که از او پرسیده بود در چه مواردی از نابینایی خود رنج می‌برد، پاسخ داد در سه مورد این درد را با همه سنگینی و وحشت آن احساس کرده‌ام: یکی در روزهایی که نامه‌ای از دوستانم می‌رسد و کسی نزدم نیست تا آن را برایم بخواند، دیگر هنگامی که آفریدگارم به من پسر یا دختری می‌بخشد و من نمی‌توانم سیمای آنان را ببینم و اینک که قادر به زیارت سیمای دوستان نیستم. شوریده شش فرزند داشت که از جمله آنان حسین شیفته فصیحی و حسن احسان فصیحی در سخنوری چیره دست هستند. وی به سال 1345ق. در سن 71 سالگی درگذشت و بنا به خواسته خودش در کنار مزار سعدی به خاک سپرده شد. شوریده شاعری شیرین زبان و حکیمی خوش بیان، دارای اخلاقی نیک، احساساتی پاک، وطن‌پرست، بلند نظر، خوش محضر، با حقیقت و ایمان بود. از آثار او کلیات دیوانی است در حدود 1500 بیت شعر، شامل چکامه‌ها، چامه‌ها، قطعه‌ها، مسمط‌ها، چارپاره‌ها، ماده تاریخ‌ها و غیره. تحول روانی: آموزش و توانبخشی نابینایان، محمدرضا نامنی و افسانه حیات روشنایی و فریده ترابی‌میلانی، تهران، سمت، 1389، ص341. |
| تاریخ ثبت در بانک | 9 دی 1397 |